Mε το που ανακοινώθηκε το σχετικό live λοιπόν όλα ήταν ξεκάθαρα για μένα για το αν θα πήγαινα σε αυτό. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος παρα αυτός της παρουσίας μου.
Έτσι λοιπόν το απόγευμα της 29ης Αυγούστου εγώ και ο φίλος μου ο Γιώργος ανηφορίσαμε Αθηνασδε για το live των Benediction οι οποίοι επέστρεφαν στην Αθήνα μετά απο 15 ολόκληρα χρόνια για τρίτη φορά. Μόνο που αυτή τη φορά υπήρχε μια ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενές τουε εμφανίσεις. Και το 2002 και το 2009 είχαν έρθει με τον Dave Hunt στο μικρόφωνο. Όπως όλοι ξέρουμε όμως εδώ και 5 χρόνια ο David Ingram ο εμβληματικός τους τραγουδιστής ως το 1998 έχει επιστρέψει, και όλοι ξέραμε πως εδώ θα είχαμε να κάνουμε με το "the real deal".
Το Arch club στην Κωνσταντινουπόλεως - η παλιά Αρχιτεκτονική για τους παλιότερους- μας περίμενε, φτάσαμε νωρίς αλλά λίγο λίγο ο κόσμος μαζευόταν. Κλασικές ντεθόφατσες και ντεθοσυζητήσεις σε όλα τα death metal live, όλο οι ίδιοι μαζευόμαστε σημάδι του οτι το είδος δεν έχει βρεί ακόμα την απήχησή του στην νέα γενιά των metalheads.
Ξεκίνημα με τους Obduktion μια death μπάντα απ την Αθήνα τους οποίους να πω την αλήθεια δεν τους ήξερα αν και πολλά χρόνια στο κουρμπέτι ως μπάντα αλλά με αραιή σχετικά δισκογραφία για τόσα χρόνια. Πάντως ήταν ένα καλό ζέσταμα για το live, το death metal τους είναι φάση Florida-meets-Great Britain οπότε ταίριαζε και στο ύφος της βραδιάς.
Ο λίγος κόσμος πύκνωνε και μετά απο μια παύση 15 λεπτών σκάνε στη σκηνή οι Rapture και γίνεται μονομιάς αρκετός χαμός καθότι πλέον έχουν χτίσει ένα δυνατό όνομα στην ελληνική death/thrash σκηνή. Με την ενέργεια που μεταδίδουν -ειδικά ο τραγουδιστής τους o Αποστόλης- σκίζει το λαρύγγι του κάθε φορά και σου περνάει αυτή τη λυσσασμένη λύσσα κάνοντάς σε να θες να κοπανηθείς όλο και πιο μανιασμένα. Απόδωσαν με εξαιρετική εμφάνιση υλικό απ όλη την δισκογραφία τους, οι οπαδοί το ευχαριστήθηκαν και μας άφησαν για τους μεγάλους καλεσμένους.
Οι οποίοι έπαιξαν μπροστά σε ένα διψασμένο για Benediction κοινό που ήθελε να απολαύσει όλες τις κλασικές δισκάρες των ένδοξων 90s με την φωνή που τους ανέδειξε τότε τον David Ingram o οποίος μιλάμε είναι πανύψηλος, αλλά τιγκα στο βρετανικό χιουμορ. Με πολύ κέφι και παρά την έντονη -τρελή θα έλεγα- ζέστη και αποπνικτική ατμόσφαιρα εκεί μέσα, το συγκρότημα μας ισοπέδωσε κυριολεκτικά.
Όλη η δισκογραφία τους αντιπροσωπεύτικε στα 75 λεπτά που έπαιξαν, -πλην του Killing Music- με άψογο επαγγελματισμό αλλά και τρελή πλάκα. Ο νέος τους μπασίστας, ένα νταμάρι 2 μέτρα αλλά με φάτσα γελαστού παιδιού, Nik Sampson, το καταευχαριστήθηκε ιδιαίτερα καθώς όρμησε 2 φορές με το μπάσο στα χέρια μέσα στο πιτ και γύριζε κι αυτός παίζοντας μέσα στο πιτ!! Μιλάμε για πολύ μεταλ καταστάσεις.
Ο Ingram σε καταπληκτική φόρμα, με το που έπιασε το μικρόφωνο οι άλλες δυο φορές των Benediction στην Ελλάδα σβήστηκαν μονομιάς. Οι κιθαρίστες απέδωσαν τέλεια και σε πιο γρήγορες εκτελέσεις τα κομμάτια τους, ο καημένος ο Peter Rew αν και με μπανταρισμένο τον δείκτη καθώς είχε κοπεί νωρίτερα δεν κατάλαβε μια και έπαιζε λες και δεν είχε τίποτα, ο ντραμερ που αλληλοτρολαριζόταν με τον Ingram, ο Ιταλός Giovanni Durst έπιασε άπιαστη απόδοση στο κιτ, και ο αειθαλής Darren Brooks ο έτερος κιθαρίστας τα έδινε όλα ανταλλάσσοντας αστεία με τον Ingram.
Γενικά υπήρχε μια πολύ όμορφη και ταυτόχρονα full on metal ατμόσφαιρα που παρα το στράγγιγμα του ιδρώτα μας -παιδιά εκεί στο Arch τσεκάρετε λίγο τον κλιματισμό-, το απολαύσαμε μέχρι τέλους, η μπάντα επίσης και το live τελείωσε με όλους ευτυχισμένους και με την χαρά του μικρού παιδιού ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας. Μόνο ένα απρόοπτο σημειώθηκε όταν σε ένα κομμάτι δεν λειτούργησε το μικρόφωνο και αντικαταστάθηκε άμεσα. Τέλος καλό όλα καλά για άλλο ένα death metal live στην Ελλάδα και ανυπομονούμε για την επόμενη φορά τους ελπίζουμε πιο σύντομα.
