Πρέπει να ομολογήσω πως αυτή η βραδιά στο Temple Athens, ήταν μακράν μία από τις καλύτερες Thrash Metal συναυλίες που έχω δει επί Ελληνικής σκηνής,
η απόδοση κι η ενέργεια που έδιναν όλες οι μπάντες ήταν αρκετά δυνατή, γεμάτη όρεξη χωρίς να υπάρχει αύριο. Και μιλάμε για ονόματα που συνυπάρχουν χρόνια στην Ελληνική Thrash σκηνή, που είναι εξίσου σημαντικά μέχρι και σήμερα, όπως η περίπτωση των Βετεράνων-headliners της βραδιάς Flames, που θεωρούνται ως ένα από τα πρώτα Ελληνικά Metal συγκροτήματα των 80ς, όπως επίσης κι ένα από τα πρώτα σχήματα που έπαιξαν Thrash Metal για εκείνη την εποχή μαζί με πολλές άλλες μπάντες σαν τους Thanatos Inc (που μετέπειτα άλλαξαν το ονόματα τους σε Nigel Foxxe's Inc, αλλά μετά το διέλυσαν) Acetic Voice, Konan, και φυσικά Death Courier , Piranha και Spider Kickers.
Τώρα πάμε να δούμε τι έγινε εκείνο το ξέφρενο βράδυ:
Το ρολόϊ σήμανε 8:45, κι ήρθε η ώρα λοιπόν να αρχίσουμε με τους ιδιαίτερα εντυπωσιακούς Αθηναίους (Hardcore) Thrashers, Devil Rolling Dice, ένα σχήμα που αποτελείται από μέλη των φοβερών Heavy Power-άδων Sirius, κι είχε την τιμή να μας παρουσιάσει από κοντά κομμάτια από το Ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε το 2019 ονόματι "The Catastrophic Sequence", σιν μία εκτέλεση στο “Propaganda”(!) των Sepultura. Ευχάριστοι, ζεστοί, groove-άτοι, ήταν ό,τι έπρεπε για το άνοιγμα της βραδιάς, ευχόμαστε να τους ξαναδούμε σύντομα!
9:40 η ώρα, μαζεύοντας σιγά σιγά κόσμο, κι έρχονται να δέσουν οι Released Anger, μπαίνοντας με το καλημέρα για το καλωσόρισμα (με το “Parasite”, τώρα μπορώ να κοιμηθώ ήσυχος ακούγοντας έναν ύμνο από τα χρόνια του γυμνασίου από κοντά.. τι λέγαμε; α ναι!), φοβερό σετ τραγουδιών, σε στιγμές όπως πχ αυτές στα “Faces of Fates”, “Selfish Bastard”, “Fake Existence”, “Released Anger”, “Police Over The World”, “Wasted”, ακόμα και κομμάτια από την τελευταία τους κυκλοφορία (“Revenge”, “Justice”). Γενικά η σκηνική παρουσία της μπάντας είχε τρομερή απόδοση στο ζενίθ της, ο Nir είναι ένας εξαιρετικά ορεξάτος και δυνατός frontman με απίστευτη ενέργεια στο stage, αυτό ισχύει φυσικά και για τα υπόλοιπα μέλη που έδωσαν το παρόν στα μεταλλικά κιθαριστικά riffs και τα λυσσασμένα τύμπανα, διδάσκοντας ωμό Thrash Metal με αλητεία, τσαγανό και oldschool vibes που τους δίνει χαρακτήρα, που να ελκύει τον κόσμο να κάνει headbanging, όπως επίσης και κάποια μικρά moshpits. Εύγε!
Κλείνοντας οι Released Anger λοιπόν, ήρθε η ώρα (10:40) για τους Θρυλικούς Flames να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, η στιγμή που όλοι περίμεναν, ξεκινώντας το Set με μερικά τεχνικά προβλήματα στη μία κιθάρα και λίγο στα ντραμς, παρόλα αυτά δεν μας επηρέασαν και συνεχίσαμε να περνάγαμε ευχάριστα, η μπάντα σκάει μύτη με πολλές διαθέσεις, αρκετά επικοινωνιακοί με το κοινό, το κοινό τους αγάπησε βαθύτατα, σε σημείο που ήθελε να συνεχίσει η βραδιά. Πολύ headbanging, λίγο παραπάνω pit σε σχέση με πριν (αν κι ο κόσμος γενικά δεν είχε πολύ ενέργεια για pit, και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όμως πέρναγε καλά, κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο), κλασικοί Thrash ύμνοι που παραμένουν μέχρι και σήμερα αξεπέραστοι, όπως τα “Red Terror”, “Deathra”, “Summon The Dead”, “Legions Of Death”, “Alcohol And Beer”, “Sea of Blood”, “Jesus Christ”, “Eastern Front”, είναι περιττά τα λόγια, αυτό ισχύει και για το τελευταίο υλικό που έβγαλε η μπάντα, το “Resurgence” που βγήκε το 2022, το ομώνυμο, τα “War In Mind”, “Rotten Life”, είναι εξίσου δυνατά και στο στούντιο σίγουρα, αλλά η αίσθηση του λάϊβ είναι ακόμα καλύτερη για την παρουσίαση τους.
Είναι ένα λάϊβ που θα το θυμόμαστε για πάντα, όσα χρόνια και να περάσουν, οι Flames παραμένουν ως μία κλασική κατηγορία που πατάει στο σανίδι με τον τρόπο που τους εκφράζει, και συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο την πορεία τους χωρίς πολλά πολλά. Ευχόμαστε να ανακοινωθεί στο μέλλον παρόμοια κατάσταση, ειδικά με αυτή την επιλογή τριάδας.
