Φέτος το Release Athens μας έδωσε μια μεγάλη ποικιλία χαράς, έντασης, διασκέδασης, συγκίνησης, με όλους αυτούς τους ήρωες που περιμέναμε πως και πως να έρθουν να παίξουν στην Ελλάδα, και να μας αφήσουν όλες αυτές τις στιγμές στην Πλατεία Νερού ως μία από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μας.
Μία από αυτές τις εμπειρίες, ήταν στις 27 του μήνα, όπου ο κόσμος περίμενε με ανυπομονησία την επίσκεψη των Αυστραλών Metalcore Heroes, Parkway Drive, οι οποίοι δώσανε τον καλύτερο τους εαυτό εκείνο το βράδυ. Πριν πάμε σε λεπτομέρειες όσον αφορά τους Αυστραλούς φίλους μας, θα πάμε λίγες ώρες πίσω να δούμε και τα υπόλοιπα σχήματα που άνοιξαν για εκείνη την βραδιά.
Το Ρολόϊ σήμανε 6 και 20, και το λάϊβ είχε αρχίσει με τους δικούς μας Core Metallers Skybinder, ως ένα άνοιγμα καλωσορίσματος. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταφέραμε να τους δούμε εκείνη την ώρα, αλλά έχοντας δει την επόμενη μέρα υλικό φωτογραφιών και βίντεο από το Release πήγαν αρκετά καλά οι εντυπώσεις του κόσμου, ώστε να ξεκινήσουν και τα πρώτα Pits παράλληλα.
Η ώρα είναι 7μιση, κι ήρθε οι ώρα για τους Ελβετούς Triptykon του θρυλικού ηγέτη Tom G. Warrior, να βγουν στην σκηνή προσφέροντας ένα καταπληκτικό oldschool Celtic Frost set. Τιμώντας τις θρυλικές αυτές κυκλοφορίες των Frost (Morbid Visions & To Mega Therion) με τον καλύτερο τρόπο, ανοίγοντας τις πύλες της κολάσεως με το φοβερό "Into The Crypts of Rays" να δημιουργεί παράλληλα ένα Pit την μέση του σταδίου, και να συνεχίζει η όλη φάση με γρήγορους και αργούς ρυθμούς με oldschool ύμνους ("Visions of Morality", "Dethroned Emperor", "Morbid Tales", "Procreation (of the Wicked)", "Return to the Eve", "Nocturnal Fear", τα οποία αυτά κομμάτια είναι από το Morbid Tales), headbanging να γίνεται από κάτω, έχοντας κάπου στην μέση και τα πρώτα καπνογόνα της ημέρας στο "Circle of the Tyrants". Πλησιάζοντας στο τέλος με κομμάτια από το Mega Therion ("The Usurper", "Jewel Throne", "Dawn of Megiddo", "(Beyond the) North Winds") μαζί με κάποια από το Emperor's Return EP ("Visual Aggression" & "Suicidal Winds"), και αποχαιρετόντας με το έπος στο "Necromantical Screams" αφήνοντας μας παράλληλα με ένα τεράστιο χαμόγελο, και υπενθυμίζοντάς μας αυτή την ιστορική κληρονομιά που άφησε το στίγμα της σε όλο αυτό το φάσμα που ονομάζουμε μέχρι και σήμερα Extreme Metal.
Ο κόσμος αρχίζει σιγά σιγά να πληθαίνει στην Πλατεία, 9 και τέταρτο η ώρα, μετά τους Triptykon ήρθε η στιγμή για το επόμενο μεγαθήριο, το οποίο δεν είναι άλλο από τους Βραζιλιάνους Groove Metallers Soulfly και την τεράστια μορφή που ακούει στο όνομα Max Cavalera. Ανοίγοντας με το εμβληματικό (μαζί με την εισαγωγή του) "Back to the Primitive", με τον Cavalera και την παρέα του να βγαίνουν με τρελά κέφια, σε σημείο που να μην μας αφήνουν σε χλωρό κλαρί, με τα "jump! jump! everybody jump!" και "i want you to make a big circle pit!" (από τους Soulfly και μετά άρχισαν να γίνονται τα μεγάλα τα Pits) . Δίνοντας πολύ καλή ενέργεια, τιμώντας παλιές τους εποχές, όπως αυτές του ντεμπούτου τους (στα "No Hope = No Fear", "Fire/Porrada", "Bleed", "Tribe", "No"), το "Primitive" φυσικά ("Boom"), στα "3" ("Downstroy" & "Seek And Strike") και "Dark Ages" (με το θρασάτο "Frontlines" να δίνει ρέστα), αλλά και σημερινές κυκλοφορίες (με τα πρόσφατα "Superstition" & "Filth Upon Filth" να δίνουν κι αυτά το στίγμα τους). Έχοντας παίξει και χιτάκια που αντιπροσωπεύουν την πορεία της μπάντας ("Prophecy" τι να λέμε τώρα, όπως και στο "Jumpdafuckup" που καθίσαμε κάτω και χοροπηδούσαμε, δίνοντας μας εκείνη την ώρα το σύνθημα), παίξανε και μερικές διασκευές που δώσανε το λιθαράκι τους για την όλη ενέργεια και την ώθηση μέσα στον χαμό. Το "Get Up, Stand Up" των The Wailers ήταν ένα ζέσταμα, μετά σκάσανε τα "Wasting Away" από το ιστορικό Point Blank των φοβερών (τότε) Nailbomb, και εννοείται δεν γίνεται να λείπει καμία διασκευή πάνω σε Sepultura, το συγκεκριμένο πρόκειται για το επαναστατικό "Refuse/Resist". Και κάπως έτσι μας αποχαιρέτησαν με το "Eye For an Eye" και τα οεοεοεοε του κόσμου στο κλείσιμο ήταν έντονα και ευχάριστα, αποκτώντας την καλύτερη Athens Tribe αισθητική στο κλίμα.
Τώρα έφτασε η μεγάλη στιγμή, η στιγμή για την άφιξη των Αυστραλών Parkway Drive! Περιμένοντας, και κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα μετά τον χαμό των Soulfly, πηγαίνει 11 η ώρα, παραμένοντας ετοιμοπόλεμοι για αυτό που θα ακολουθήσει, βλέποντας στο στήσιμο του stage μυτερά καρφιά που θυμίζουν πεδίο μάχης ή μαύρα διαμάντια(;). Όπως και να'χει, η φάση μπαίνει δυναμικά, με τα "Glitch", "Pray" και "Carrion" να κάνουν την πρώτη τους θραύση, έχοντας μια εξαιρετική και εμβληματική φιγούρα σαν τον Winston McCall ως Metalcore frontman, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη που ακολουθούν στην μουσική ενορχήστρωση, με το κοινό να ζητωκραυγάζει, με sing along σε πολλά κομμάτια, και δίνοντας πόνο από κάτω. Είχαμε πολλά και ωραία πράγματα, φλόγες επικρατούσαν καθ'όλη την διάρκεια του Show, η επαφή της μπάντας με το κοινό ήταν αρκετά δυνατή, σε σημείο που ο McCall να τραγουδήσει όρθιος με την βοήθεια του κοινού στην μέση του Pit που επικρατούσε (όπως πολύ σωστά υπέθεσε και φώναζε το κοινό, είναι τρελός ο Αυστραλός), κάπου στα μισά του τέλους είχαμε και τρία βιολιά επί σκηνής από τρεις κυρίες (στο "Shadow Boxing" και μετά σε κάποια σημεία), χιτς τα οποία δεν μπορούσες να αντισταθείς ("The Void", "Vice Grip", "Wishing Wells", Sleepwalker", "The Greatest Fear" κλπ), και φυσικά δεν γινόταν να μην βγουν για το φοβερό αυτό encore με τα τρομερά "Cursed" και "Wild Eyes", με τα οποία έκλεισαν αυτή τη μία και εμπειρική βραδιά στην Πλατεία Νερού.
Αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για την μπάντα να γιορτάσει τα 20 χρόνια πορείας της, και μετά από την τελευταία φορά που μας επισκέφθηκαν το 2017 στο Piraeus Academy με τους Darkest Hour και τους Stick To Your Guns, και κυρίως φέρνοντας μαζί τους δυνατά support όπως οι Triptykon κι οι Soulfly που επίσης γιορτάζουν τα δικά τους χρόνια πορείας!
Το Release Athens Festival μας έδωσε για ακόμα μια φορά μία από τις καλύτερες στιγμές μέσα σ'αυτό το καυτό καλοκαίρι, εις το επανιδείν. Έχουμε να δούμε πολλά ακόμη!
