Το 2023 μας προσφέρει πολλές και ωραίες κυκλοφορίες κατά καιρούς, με αρκετό θα λέγαμε ενδιαφέρον, όπως και οι νεοφερμένες μπάντες που είναι εξίσου εντυπωσιακές με τις ικανότητες που παρέχουν προς το προσωπικό τους ύφος, και κυρίως, η δίψα και το πάθος για κέφι και δημιουργικότητα.
Ο δίσκος για τον οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, περιέχει αυτά τα στοιχεία.
Πριν ξεκινήσουμε ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, οι Skull που λέτε είναι ένα One Man Project που παίζει Μελωδικό Death Metal με Symphonic αναφορές, δημιουργήθηκε στην Νέα Ζηλανδία το 2017 από τον υπάρχοντα νου, Jeremy Giles. Τώρα είναι έτοιμος να μας παρουσιάσει το 16ο του Album που ακούει στο όνομα "Church of Blood". Ένα Μελωδικό Death Metal album με ωραία ενορχήστρωση, τόσο μουσικά, όσο και επιλεκτικά με την σειρά του Tracklist, που σε παρασύρει με τα πρώτα ακούσματα. Είναι ένα ταξίδι που δεν το βαριέσαι ποτέ.
Αυτό το ταξίδι ξεκινάει με την άφιξη του ''A Willing Sacrifice'', speed καταβολές με death metal χαρακτήρα, σάπια φωνητικά που ξεψυχάνε στον θάνατο, breakdowns, groovy riffs, με bourbon και shredding, πινελιές χωρίς να χάνουν την ουσία στις ορχηστρικές μελωδίες που ακολουθούν μετά στα ''Undead Graveless'' και ''Vampiric Isolation''. Συνεχίζοντας με τα επικά δείγματα στα ''Re-Animator'', ''Nocturnal Salvation'' και ''Bitten'', στο ενδιάμεσο μια melo-death μπαλάντα εμφανίζεται ώστε να δώσει την σκυτάλη παρακάτω με τα groove-άτα ''Beyond The Grace of Hell'', ''Deathless'' και ''Breeding Bloodthirst'' που κλείνουν με ωραίο τρόπο τον δίσκο. 28 λεπτά και 30 δεύτερα μπορεί να μην φαίνονται αρκετά, αλλά ο δίσκος είναι εκεί για να σε συντροφεύει αφήνοντας το στίγμα και την αισθητική που παρέχει.
Όσοι πιστοί ακροατές ψάχνονται εκεί έξω, και συγκεκριμένα πάνω στο φάσμα του Melo-Death, είναι μια καλή ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά στο ''Church of Blood''. Πιστεύω πως ο Jeremy Giles και τα έργα του θα μας απασχολήσουν πολύ στο μέλλον.
Bαθμολογία:
9/10
FFO: Amon Amarth, Omnium Gatherum, Vader.
