Mε την μεγα-μπάντα των Megadeth είχα πολλά χρόνια να ασχοληθώ. Τελευταία φορά που άκουσα -οχι αγόρασα- δίσκο τους ήταν το "Thirteen" του 2011. Απο το "Dystopia" του 2016 -το τελευταίο τους ως τις αρχές του μήνα- είχα ακούσει 2-3 κομμάτια μόνο.
Την ιστορία τους δεν θα την αναφέρουμε πάλι εδώ, είναι μια μπάντα larger than life. Υπο την πανίσχυρη καθοδήγηση του Mega-Dave Mustaine, συνεχίζουν σταθερά και προσηλωμένα στο thrash μονοπάτι μετά απο το heavy διάλειμμα της περιόδου 1997-2007.
Τώρα όσον αφορά το "The Sick, The Dying...And The Dead!" αυτό καθαυτό, προσωπικά το βρήκα πολύ δυνατό, συνεχίζει την κληρονομιά του "Dystopia" -ειδικά στιχουργικά θα έλεγα οι δυο δίσκοι είναι σε άμεση συνάρτηση ο ένας με τον άλλο-.
Κιθαριστικά το δίδυμο Mustaine/Loureiro δίνει μια πιο thrashy χροιά, βάζοντας το κλασικό Megadeth στυλ στην πρώτη γραμμή, με τα γρήγορα riffs, τα solos και τις εναλλαγές στους ρυθμούς να θυμίζουν κάτι μεταξύ "Countdown to Extiction", "Dystopia" και "Endgame".
Σαφώς υπάρχουν και τα πιο αργά σημεία αλλά είναι κι αυτά υπο την άμεση επίβλεψη του Αρχηγού -αρχηγού παρόντος πασα αρχή παυσάτω που λένε- και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, με μαεστρία θα έλεγα, μπολιάζουν τα κομμάτια με το συνδετικό υλικό μεταξύ της ταχύτητας και των groovy tempos.
Στα drums ο Dirk Verbeuren προσθέτει την δική του πινελιά που σε πάει μεταξύ groovy παίξιμου και κλασικό thrash παίξιμο the Megadeth way. Αυτό σημαίνει εναλλαγές στους ρυθμούς και πολλά γυρίσματα.
Και όσον αφορά την πέτρα του σκανδάλου που αφορά το μπάσο -λόγω της κακήν κακώς αποχώρησης του David Ellefson πριν ένα χρόνο- ο Steve Di Giorgio που ανέλαβε τα μέρη του μπάσου απλά διεκπεραίωσε την αποστολή του με το μπάσο να είναι λίγο πιο τονισμένο χωρίς όμως και να καταλαβαίνεις οτι το παίζει ο άνθρωπος που έχει παίξει παπάδες στους Death, Testament, Sadus κλπ.
Τέλος και τα φωνητικά του Mustaine ακούγονται πλέον με λίγο πιο γρέζι σε σημεία -σαφής ένδειξη της ηλικίας του αλλά και της ταλαιπωρίας που πέρασε- είναι όμως πάντα η αγαπημένη μας στριφνή, βρώμικη και ξινισμένη χαρακτηριστική φωνή που όλοι αγαπήσαμε που σου φτύνει τους στίχους στη μούρη -όσο bitching κι αν φαίνεται σε κάποιους αυτό- αυτός είναι ο Dave και έτσι τον θέλουμε.
Εν κατακλείδι το "The Sick, The Dying...And The Dead" είναι άλλο ένα κλασικό Megadeth άλμπουμ βγαλμένο μέσα απ τις καλύτερες thrash στιγμές της μπάντας, σαφώς οχι στο επίπεδο του απλησίαστου "Rust in Peace" αλλά στο ύψος όλων των υπόλοιπων Megadeth classics. Δώστε του εύκολα την ευκαιρία και θα σας αποδείξει οτι στα 61 του ο Mega-Dave και η παρέα του όταν λίιιγο προσπαθούν βγάζουν δίσκους ανώτατης ποιότητας απο την στόφα του νικητή.
Ως εκ τουτου...
Bαθμολογία:
8,5/10
Homepage https://megadeth.com/the-sick-the-dying-and-the-dead/
Facebook https://www.facebook.com/Megadeth
