Ερχομένοι το 1991 από Αμερική.. Την εποχή που άρχισαν να μεσουρανούν οι Pantera , την ίδια εποχή σκάει και άλλη μια μπάντα που ενώ στο εξωτερικό αγαπήθηκε στην Ελλαδά πάλι ακόμα και μέχρι σήμερα θα λέγαμε ότι είναι αμφιλεγόμενη.
Μα φυσικά μιλάμε για τους τρισμέγιστους Machine Head, ένα σχήμα το οποίο έχει δώσει το δικό του ηχόχρωμα στην μουσική μας προσφέροντας δίσκους διαμάντια αλλά και δίσκους μέτριους... Tώρα θα μου πεις υπάρχει μπάντα που να πέτυχε το αντίθετο?... Ίσως ελάχιστες.. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο αγαπητός Robb Flynn δεν έχει σταματήσει τους πειραματισμούς.. Ξέρει να παντρεύει τέλεια και αρμονικά το groove με το thrash και το hardcore παράγοντας έτσι μια μοναδική αλχημεία έτοιμοι να εκραγεί..
Ευθύς αμέσως αφήνουμε τα πολλά λόγια και πηγαίνουμε στο νέο τους άλμπουμ το οποίο κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου μέσω της Nuclear Blast με τίτλο Of Kingdom and Crown και ναι πάμε να σπάσουμε το καταραμένο στέμμα..
Πραγματικά , μετά από τέσσερα χρόνια απ το "Catharsis", οι Machine Head έρχονται ορκισμένοι να τα κάνουν όλα ρημαδιό γύρω τους και να σου χώσουν κουτουλιά στο σαγόνι.. Να σε στείλουν για γαλατάκι, αλλαγή πάνας και να σε βάλουν για ύπνο.. Τόσο απλά.. Ένας πολυαναμενόμενος δίσκος, που όπως φαίνεται εν τέλει το κοινό το αγκάλιασε θερμά και του έδωσε ανάλογη ένταση..Και στο κεφάλι μας προσγειώθηκε μόλις ένα τεράστιο μενίρ..
Αυτό το οποίο φαίνεται, είναι σίγουρα ότι οι τύποι δούλεψαν σκληρά για να καταφέρουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, καλοδουλεμένο , προσεγμένο, ταξιδιάρικο, μελωδικό, ατμοσφαιρικό, έντονο, βαρύ, πλούσιο, γκαζιάρικο και νευρικό...
Ναι, εγώ έτσι θα το χαρακτήριζα.. Τουλάχιστον αυτό το συναίσθημα μου έβγαλε στο πρώτο κομμάτι, το οποίο ξεκινά ως μια μπαλάντα θα λέγαμε με πιο αργούς ρυθμούς, με καθαρά φωνητικά αλλά όσο προχωράει νιώθεις ότι έρχεται το ξέσπασμα.. Νιώθεις ότι έρχεται η σφαλιάρα.. Και είναι θέμα χρόνου.. Παρόλα αυτά αν και αγγίζει τα 10 λεπτά για μένα είναι ακούραστο..
Να φύγω στο τρίτο κομμάτι, το "Become the firestorm".. Μα ναι..εδώ είσαι στο επίκεντρο μια καταστροφικής πύρινης καταιγίδας όπου έχεις την αίσθηση ότι ηφαίστεια ξερνάνε λάβα για βροχή, κεραυνοί φλεγόμενοι να κατακερματίζουν τα πάντα γύρω σου κι εσύ κάπου εκεί μέσα να δέχεσαι φάπες..
Άλλο ένα κομμάτι που φαίνεται ότι ο κόσμος το αγάπησε είναι το "No Gods No Matter" , και εκεί που η αρχή ακούγεται μελωδική, όμορφη, ήσυχη με μια χροιά nu Metal και κάτι σε στυλ system of a down και κάτι απο Powerwolf σου σκάει η αλλαγή και πάρε να έχεις ένταση και ξύλο και βία και χαμό και μετά ξανά αλλαγή και κλείσιμο με μελωδία και αντε γειά να πούμε.. Έχε γεια καημένε κόσμε έχε γεια γλυκιά ζωή..
Όλο το άλμπουμ θερίζει σκάλπ έχοντας έντονη την thrash εικόνα που σε πηγαίνει σε Slayer, Soulfly, Kreator, και κάνει παπάδες με τους τυπάδες να έχουν ποντάρει ακόμα και τις κάλτσες τους για ένα τέλειο αποτέλεσμα.. Και το πέτυχαν.. Σίγουρα δε μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο αγαπήμενο κομμάτι όσες φορές και αν το ακούσεις , κι αυτό γιατί όλα έχουν να σου προσφέρουν κάτι μοναδικό.. Σίγουρα όμως ξεχωρίζεις τις σφυριχτές, διαπεραστικές κιθάρες και τα τύμπανα που κοπανάνε λυσσασμένα λες και απο πίσω είναι ο Άσταρωθ..
Σίγουρα έχουμε έναν απ΄τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς εδώ..
Τα λόγια είναι περιττά...Καρφώστε το στα ηχεία ξανά και ξανά και ξυλώστε τα τύμπανα σας με τα δάχτυλα...
Βαθμολογία:
10/10
Facebook https://www.facebook.com/MachineHead
Homepage https://www.machinehead1.com/
