Να λοιπόν που μετά απο πολλά χρόνια ξαναπέφτω πάνω στους Arch Enemy...Και θα εξηγηθώ αμέσως γιατί τους είχα παραγκωνίσει, παράλληλα με την άποψή μου για το νέο τους πόνημα "Deceivers".
Oι Arch Enemy λοιπόν, μια μπάντα του melodic death metal που μας προέκυψε μετά την φυγή του κιθαρίστα Michael Amott απο τους Carcass, που ήθελε να συνεχίσει να προσφέρει μελωδικά βαριά riff με καφροφωνητικά.
Toυς ανακάλυψα το 2001 με το -ίσως καλύτερό τους ως σήμερα- "Wages of Sin" και την εντύπωση που μας έκανε σε όλους τότε μια γυναίκα να βγάζει τέτοια growls. Παράλληλα στις κιθάρες ακουγόταν μια διαφορετική εκδοχή του ΝWOSD, πιο γρήγορο παίξιμο, πιο ρυθμικό και πιο σκοτεινό. Τους ακόλούθησα ως το "Rise of the Tyrant" του 2007 και εκεί τους άφησα γιατί θεώρησα οτι είναι μια μπάντα που πέραν 2-3 δίσκων δεν χρειάζεσαι κάτι περισσότερο.
Μέχρι που πέρασαν τα χρόνια και μου έλαχε να ακούσω τον νέο τους δίσκο "Deceivers". Χωρίς να ξέρω και πολλά για την ενδιάμεση κατάσταση της μπάντας στα χρόνια που τους είχα γυρίσει την πλάτη, απλά ότι αλλάξανε τραγουδίστρια -στην θέση της Angela Gossow ήρθε η εξίσου καφρού Alissa White-Gluz- και δεύτερο κιθαρίστα -μεγάλη προσθήκη του θεού Jeff Loomis.
Aπ οτι ακούω λοιπόν στο άλμπουμ τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, εδώ έχουμε έναν πραγματικά ενδιαφέρον Arch Enemy δίσκο. Ναι βαριές κιθάρες, ναι ρυθμικά groovy riffs και δίκασες, προστιθέμενα δυστοπικά σκοτεινά choirs και keys, εξίσου σκοτεινά melodic leaks, καφροφωνητικά και τα καταπληκτικά solos του Loomis που όπως φαίνεται έχει εξελιχθεί σε λίρα 100 για τους Arch Enemy.
Η αλήθεια είναι οτι το απόλαυσα πολύ το άλμπουμ. Πέραν των κλασικών Arch Enemy σημείων, ενυπάρχει μια πληθώρα κι απο άλλα χαρακτηριστικά που προσδίδουν στο άλμπουμ μια φρεσκάδα θα έλεγα που το τοποθετεί υπεράνω της όποιας πορείας είχαν μέχρι τώρα. Τουλάχιστον απ το "RIse of the Tyrant" που τους άφησα πιστεύω οτι είναι μια αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά.
Στοιχεία απο metalcore, καλπάζοντα Amon Amarth-ικα riff, power metal majore μελωδίες, μπαλαντοειδείς εισαγωγές, "δάνεια" απο την τρέχουσα melodeath μουσική κατάσταση (άκουσα επιρροές απο Insomnium, Omnium Gatherum και Wolfheart), καθώς και στοιχεία απ το παρελθόν της ίδιας της μπάντας, όλα γίνονται ένα αμάγαλμα καλοπαιγμένου melodeath που περνάς όμορφα την ώρα σου.
Mπορεί σε φάσεις να ακούγεται λίγο cheesy και υπεραπλουστευμένο αλλά η δυνατή παραγωγή και το φοβερό παίξιμο των μελών -που είναι όλοι τους κορυφαίοι παίχτουρες- θα σε αποζημιώσει.
Οπότε εν κατακλείδι για κάποιον που δεν έχει επαφή μαζί τους είναι ένα άλμπουμ-έναρξη, για τους οπαδούς τους σαφώς και είναι ένα μεγάλο ναι, ενώ για κάποιον που του αρέσει το melodeath επίσης ναι γιατί προσφέρει πολλά στον συγκεκριμένο ήχο.
Ως εκ τούτου...
Βαθμολογία:
8,5/10
Homepage https://www.archenemy.net/en/
Facebook https://www.facebook.com/archenemyofficial
