Nα λοιπόν και μια μπάντα η οποία στα καπάκια, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου της έρχεται με τον δεύτερό της δίσκο για να συνεχίσει την δισκογραφική της παρουσία.
Καιρό είχαμε να το δούμε αυτό απο μια μπάντα. Συνήθως κάνουν 2-3 χρόνια απ τον πρώτο στον δεύτερο. Όπως φαίνεται όνμως οι Inhuman Condition, το συγκρότημα των Terry Butler (bass), Taylor Nordberg (guitars) και Jeramie Kling (drums,vocals), ήθελε να εκμεταλλευτεί το momentum που δημιούργησε η μεγάλη επιτυχία του ντεμπούτου τους "Rat°God" και χωρίς να χάσει χρόνο έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και πάνω στον χρόνο μας παραδίνει τον δεύτερο του πόνημα με τίτλο "Fearsick".
To οποίο εφοδιασμένο με άλλο ένα κλασικό εξώφυλλο του Ed Repka, έρχεται για να συνεχίσει επι της ουσίας απο εκεί που σταμάτησε το πολύ καλό ντεμπούτο τους. Αυτό σημαίνει οτι είναι και εξίσου καλό με τον προπομπό του;
Εδώ έχουμε ένα θέμα. Σαν δίσκος το "Fearsick" περικλείει μέσα του όλα τα στερεοτυπικά late 80s/early 90s death metal κλισε. Υπεραπλουστευμένα riffs, groovy ρυθμοί αλα SFU, κάποια Obituary-ικα σημεία και φυσικά το κλασικό rythm section στυλ των "Leprosy/From Beyond". Όλα αυτά είναι ωραία και φυσικά τα δοξάζουμε όταν τα ακούμε απο τα εν λόγω μεγαθήρια.
Εδώ μέσα όμως κάπου ακούγονται βαρετά, ανέμπνευστα και σαν όλος ο δίσκος να γράφτηκε "στο πόδι" βασιζόμενος πάνω στην επιτυχία του "RatGod". To περσινό πρώτο βήμα ακουγόταν -πέρα απο νοσταλγικό και old school- εξίσου δημιουργικό και προσεγμένο. Έβγαζε μια ένταση και μια ατμόσφαιρα. Εδώ μέσα οι συνθέσεις παρά τις καλές τους στιγμές, ακούγονται μονότονες και πιεσμένες.
Το πρόβλημα στο δίσκο είναι οι υποτυπώδεις δομές τραγουδιών και η έλλειψη αξιομνημόνευτων στιγμών ή έστω πιο πιασάρικων σημείων που θα βοηθήσουν σε κάποιο κομμάτι στο να σου μείνει στην μνήμη. Πιστεύω πως οι Inhuman Condition έχουν το κίνητρο, το stuff of a legend αλλά και την ικανότητα να βγάλουν πολύ καλό υλικό όπως περίτρανα φάνηκε με το "RatGod". Όχι όμως έτσι, βιαστικά και αρπα-κόλλα. Την επόμενη φορά πάρτε τον χρόνο σας και παρουσιάστε μια πιο δουλεμένη και εμπνευσμένη κυκλοφορία.
Σαν σύνολο εν κατακλείδι το "Fearsick" για κάποιον φανατικό της συγκεκριμένης περιόδου και του συγκεκριμένου ήχου θα τον ενθουσιάσει και δεν θα το βγάζει απ το cd-player του. Πέραν αυτού όμως για όλους τους υπόλοιπους είναι ένας απλά "οκ" δίσκος, οχι κακός αλλά μέτριος. Έχει τις στιγμές του αλλά μετά το τέλος του θα κάνεις αρκετό καιρό να τον ξαναβάλεις.
Ως εκ τούτου...
Βαθμολογία:
6,8/10