Λοιπόν καιρό είχα να κάτσω να ακούσω μια βαρβάτη brutal slam εντερίλα
(δεν μιλάμε πλέον για βοθρίλες, εδώ ανεβαίνουμε level). Oπότε μιας κι έπεσε στα χέρια μου και στα αυτιά μου, θα την κάνω εγώ γιατί το γούσταρα άσχημα. Συγνώμη Νικολή (Dexx) αλλά θα σου τρατάρω δυο εξτρα κριτικές για την παρασπονδιά...
Με το brutal death που αγγίζει τις σλαμιές (slamming brutal death) ασχολιόμουνα εκτενώς πρίν περίπου δέκα χρόνια. Και τι δεν άκουγα...βασικά ότι "δεν ακουγόταν" το άκουγα τότε. Και ξέρω και αρκετό κόσμο που ακούει μόνο και λέω μόνο και το εννοώ, τέτοιο είδος. Και το γουστάρουν με τρέλα. Και καλά κάνουν.
Οι Cerebral Effusion λοιπόν είναι ένα απο αυτά τα συγκροτήματα που συνεχίζουν την οχετόδη παράδοση του ογκώδους brutal death με τις slam αναφορές. Όσοι ξέρετε το είδος απλά θα το πάρετε πριν κάν διαβάσετε το υπόλοιπο της κριτικής. Για τους υπόλοιπους ή για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στο είδος απλά θα πούμε πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τέρμα βάρβαρη κυκλοφορία, με τις χαρακτηριστικές υπερ-μπουκωμένες κιθάρες να δίνουν τον τόνο, με τα στακάτα riff να εναλλάσονται με slam breakdowns.
Tα drums είναι σε δευτερεύοντα ρόλο με την δίκαση να πρωταγωνιστεί και το χαρακτηριστικό πλαστικό ταμπουράκι να blastάρει όταν και όποτε χρειάζεται. Στα φωνητικά έχουμε μια μίξη απο grunts και pig squeals, οχι κάτι καινούριο δηλ.
Στην παραγωγή δεν έχουμε κάτι το αξιοσημείωτο απλά είναι μια πολύ καλή παραγωγή του είδους που όπως ξαναείπαμε δίνει τον πρώτο λόγο στις υπέρβαρες ογκώδεις κιθάρες, στις δίκασες και στα σάπια βορβορώδη guttural φωνητικά.
Mε το "Ominus Flesh Discipline", οι Cerebral Effusion επιστρέφουν στην δισκογραφία, 7 χρόνια μετά το πολύ καλό "Idolatry of the Unethical" και μιλάμε άξιζε και με το παραπάνω η αναμονή αυτή.
Εν κατακλείδι είναι μια κυκλοφορία που συστήνεται αβλεπέ για τους φίλους του ιδιώματος αλλά και για όσους θα θέλανε να αποκτήσουν μια πρώτη γεύση απο το "απαγορευμένο βασίλειο" του slam/brutal death.
Bαθμολογία:
8,3/10
