Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη.. Οπως έλεγε το ρητο.. Το νέο άλμπουμ των Αμερικανών melodic doom Death Metallers MOTHER OF GRAVES είναι μαζί μας εδώ και λίγο καιρό.. Και μεταξύ μας φίλοι μου, σκοτώνει.. Παίρνει σκαλπ... Σε στήνει στον τοίχο και σε σέρνει.. Σε πηγαίνει τρενο.. Αίμα..
Ηρθαν και δε χαρίζουν κάστανα..
Δυστυχώς λόγο της γεμάτης καθημερινότητας, λόγο εργασίας αργησαμε να το πιάσουμε, αλλα φυσικά δε θα μας ξέφευγε..
Ακόμα ηχεί φρέσκια στ αυτιά μας η προηγούμενη, ντεμπούτο τους δουλειά, το φοβερό εκείνο where the shadows adorn, το οποίο ήρθε προ διετίας, και πραγματικά κέρδισε πολλα βλέμματα και εντυπώσεις αφήνοντας μια ωραία γεύση στο στόμα..
Η νέα τους δουλειά λοιπόν ερχόμενη στις18 Οκτώβρη μεσω της Profound Lore Productions ακούει στο όνομα THE PERIAPT OF ABSENCE και ήρθε να προστεθεί στην λίστα για το 2024..
Κερασάκι στην τούρτα λίγο πριν την εκπνοή του έτους..
Και για να πούμε την αλήθεια, ωραίο κερασάκι το οποίο σε ταξιδεύει πίσω στα 90ς, σε old school death metal καταστάσεις αλλά και στο σήμερα..
Βλέπεις, οι ρίζες είναι βαθιές και ακούνε στο όνομα των Katatonia, Lost, My dying bride, swallow the sun συνδυάζοντας ομως blackened death φωνητικά..
Ειδικά στο 2ο κομμάτι του δίσκου, το Shatter The visage, ειναι εμφανές οι επιρροές τους, μιας και σε πάνε πίσω στο 1990 και στο κομμάτι των Katatonia, το BRAVE, τόσο όσο ..
Γενικότερα το shatter, εμενα προσωπικά, με πηγαίνει ως μελωδία στους Swallow the sun, κυρίως προς τα τελευταία άλμπουμ τους, ενω στα φωνητικά ,μου βγάζει την αγριάδα και την τσαντίλα των Behemoth.. Αυτή την ωραία ταυτότητα που έχουν υοθτήσει στα τελευταία άλμπουμ..
Με το καλημέρα, σε αρπάζει απ τον λαιμό και όποιον πάρει ο χάρος.. Τα συναισθήματα φυσικα ανάμικτα.. Οταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιες μπάντες ξέρουμε σε τι μονοπάτια θα μας πάνε και σε τι θάλασσες...
Α Scarlett threnody, και εδω σου σκάει στην μάπα μια άκρως καταθλιπτική μελωδία η οποία θα σε ρίξει στον βούρκο της απελπισίας..
Εμενα προσωπικά με πηγε λίγο στην τελευταία κυκλοφορία των Saturnus..
Τα φωνητικά εδώ οργιάζουν.. Κραυγές γεμάτες νεύρο.. Κοφτές κραυγές που ξεσπουν.. Ω ναι... Εδω είναι η φάση που εχεις γεμίσει απο οσα σε βασανίζουν, απ όλα αυτά σε ρίχνουν και απλά έρχεται επιτέλους αυτή η Αγία ώρα που ξεσπάς και τα κάνεις ολα γύρω σου ωπα..
Κάπου εδώ έρχεται το 4ο κομμάτι το οποίο σε πηγαίνει ελαφρώς ανα σημεία στις πάλαι, όμορφες, πρώιμες εποχές των anathema βγάζοντας ταυτόχρονα μια βαριά funeral χροιά.. Έντονη... Γεμάτη θανατο με βαρύ το συναίσθημα της απώλειας..
Σε καμία περίπτωση δε θα έλεγα ότι αντιγράφουν.. Θα έλεγα όμως ότι με αυτήν την δουλειά θέλουν να μας ταξιδέψουν στο τότε και να συνεχίσουν ίσως ότι δε συνέχισαν..
Πιστοί πάντοτε στον δικό τους χαρακτήρα και παίξιμο.. Ο σεβασμός τους άλλωστε φαίνεται.. Ένας υπέροχος συνδυασμός όλων αυτών.. Το χθες συγκρούεται με το σήμερα..
Το ολο πάντρεμα που έκαναν είναι ερωτικά εξαιρετικο.. Βάζεις ακουστικά και απλα χάνεσαι μέσα στο ήχο τους.. Το ένα κομμάτι καλύτερο του άλλου, να σου προσφέρει ποικίλες εικόνες και γεύσεις..
Στο γενικό σύνολο, έχουμε μια ωραία καθαρή παραγωγή με ολα τα όργανα να είναι ευδιάκριτα..
As the earth λοιπόν.. Βρώμικο, τελετουργικό, ταχύ, γεμάτο γκάζι και Βρωμιά το οποίο ξερνάει κάτι το αιρετικό με μια Gothic εισαγωγή.. Αρκετά σκοτεινό θα το έλεγα..
Είναι η πρώτη σκέψη που έσκασε στου μυαλό μου ακούγοντας το.. Ωραίος blackened death ήχος με αργές, βαριές μελωδίες που σε κατακλύζουν και σιγά σιγά αναβλύζουν κατι πιο funeral..
Βαρύ αργόσυρτο melodic doom Death.. Ναι.. Εδώ ίσως μας πάει πολύ στις τελευταίες κυκλοφορίες των Behemoth με βάση τα φωνητικά..
2ο άλμπουμ των Αμερικανών και όπως φαίνεται τα πήγε αρκετά καλά.. Αξιόλογο και ενδιαφέρον το οποίο καταφέρνει να σε κρατήσει ζεστό και να σε κρατήσει στην τσίτα.. Απο μένα είναι ναι..
Βαθμολογία:
8,5/10
Spotify: https://open.spotify.com/artist/2PnaLUVxH8HY0KOZz41ka6
Facebook:
Youtube:
