Έκτο Full Length για τους Αμερικανούς Deathcorers, Oceano, κι είναι η δεύτερη δουλειά που κυκλοφορούν με την Sumerian Records, κι ο τίτλος που εμπεριέχει είναι "Living Chaos".
Οι Oceano μέχρι και σήμερα είναι ένα από τα σημαντικά ονόματα αυτού του χώρου, ξεχώρισαν με το πέρασμα του χρόνου, κι έχουν καταφέρει να βγάλουν στην επιφάνεια δυνατές κι εμβληματικές κυκλοφορίες από την αρχή της καριέρας τους ("Depths", "Contagion", "Incisions", "Ascendants"), όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία τους στο παρελθόν επί Earache εποχών, αναγνωρίζουν την αξία τους. Σήμερα θα δούμε τι μας προσφέρουν στην καινούργια τους δουλειά.
Ο προκάτοχος του "Revelation" κάνει την εμφάνιση του μετά από επτά χρόνια, κι η κατάληξη του δείχνει πως η μπάντα αρχίζει να εξελίσσεται, να αποκτά διαφορετική μορφή δέρματος, αν και η αλήθεια είναι πως αυτό φαινόταν χρόνια τώρα, με το "Ascendants" (του 2012, το τελευταίο που κυκλοφόρησαν με την Earache), και πιο μετέπειτα με τον προτελευταίο δίσκο που ήταν στο αρχικό στάδιο αυτής της μετάλλαξης.
Η φάση έχει ως εξής: Κοφτά και μη chugging riffs ("Broken Curse") και drum beats, ορχηστρικά-synth ("Wounds Never Healed") samples και πιάνο ("Wasted Life", σχεδόν όλος ο δίσκος εδώ που τα λέμε), clean κιθάρες-ambient σημεία που σου δίνουν μικρό περιθώριο να αναπνεύσεις ("Mass Produced", "Interlude"), breakdowns που προσπαθούν να μην σου χαλάσουν το στομάχι την ώρα της χώνεψης, οι κραυγές και τα guttural growls του Adam Warren προσπαθούν να κρατήσουν τον πήχη στον πυρήνα του "Living Chaos" κι αυτό δουλεύει μια χαρά, και πιο βασικό στοιχείο που επικρατεί μέσα στο συγκεκριμένο album: Το Djent.
Όπου είναι και το επίκεντρο αυτής της μετάλλαξης, δίνοντας μια μοντέρνα αύρα στο ύφος των Αμερικανών, ακούγοντας τα προφανή riffs-solos στις μη μπουκωμένες Εφτάχορδες κιθάρες του Scott Smith ((και τo slap jazzy μπάσο του Chris Wagner στο) "Mass Produced", "Into The Flames", "Wounds Never Healed"), και την όλη ενορχήστρωση των κομματιών που παρουσιάζονται μέσω του rhythm section, αν και σίγουρα μπορείς να πετύχεις και πιο κλασικές deathcore πτυχές που αφήνουν για λίγο στην άκρη την έννοια του σύγχρονου-μοντέρνου core με αυτές του τις καταβολές (το ομώνυμο και το καινούργιο hit-άκι του "Price of Pain", που θα μπορούσες να το πεις και χαμένο bonus track του "Contagion").
Και λέγοντας τα αυτά σίγουρα δεν είναι κακός δίσκος ή κάτι τέτοιο, έχει και στιγμές που μπορείς να τις απολαύσεις ακούγοντάς τον, στην αρχή δεν σου κάνει ακόμα το κλικ που φανταζόσουν, όμως από εκεί που δεν το περιμένεις παίρνεις τα πάνω σου και λες "Ωπ, εδώ είμαστε!" (προσωπικά αυτή την αίσθηση είχα εγώ όταν μπήκαν τα τελευταία πέντε τραγούδια), παρόλα αυτά πιστεύω πως οι Oceano έχουν βγάλει εξίσου καλύτερα από το συγκεκριμένο.
Βαθμολογία: 6,7/10
Oceano's Linktree: https://linktr.ee/oceanometal
