Περιμέναμε αρκετό καιρό, αλλά τώρα οι ηγέτες της τεχνικής brutal death σκηνής επιστρέφουν με το νέο δίσκο τους.
Το προηγούμενο τους υλικό ήταν συνθετικά πολύ δυνατό αλλά παραγωγικά έχανε αρκετά είδικά στα drums. Εδώ έχουμε την old school παραγωγή με την ωμότητα που της ταιριάζει, αλλά χάνουμε αρκετά στη σύνθεση.
Οι κιθάρες έχουν το κλασσικό στοιχείο των Suffocation, αλλά σε πολλά σημεία επαναλαμβάνεται αρκετά και γίνεται κάπως βαρετό, καθώς του λείπουν και τα solos που μας είχαν συνηθίσει οι Αμερικανοί. Επίσης τραβάνε αρκέτα τα κομμάτια και θεωρώ πως αν ήταν τρίλεπτα ή τετράλεπτα θα ήταν μια χαρά. Το μπάσο είναι δυνατό και έχει το τεχνικό στυλ που μας έχει συνηθίσει και δίνει παραπάνω όγκο σε κάθε κομμάτι.
Τα drums εδώ ακούγονται άψογα με τα blasts και τις συνεχόμενες δίκασες να φέρνουν το πανικό χωρίς σταματημό σε κάθε riff και να φέρνουν το death παίξιμο στα αυτιά μας άμεσα. Τα φωνητικά κρατούν σταθερό το χαρακτήρα τους με τα βαθιά brutal death ξεσπάσματα να δένουν άρτια με κάθε νότα της κιθάρας ειδικά στα πιο breakdown και mid-tempo σημεία.
Οι στίχοι περιφέρονται γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη, τη κοινωνία και τη θρησκεία με πι αιχμηρό τρόπο. Το εξώφυλλο του δικού μας Γιάνναρου (Mortal Torment) για μένα αποτελεί άνετα το καλύτερο cover της μπάντας με κάθε λεπτομέρεια να ξεδιπλώνεται πανέμορφα. Η παραγωγή, όπως προανέφερα, είναι αυτό που ταιριάζει στους Suffo με τον ωμό και παραδοσιακό τρόπο.
Οφείλω να πω πως είχα παραπάνω προσδοκίες ειδικά μετά από τόσα χρόνια αναμονής και γενικά είναι ένα okay album αλλά αρκετά μέτριο και επαναλαμβανόμενο για μία τέτοια μπάντα. Σίγουρα περνάς καλά με το υλικό, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί δίσκο ορόσημο της μπάντας.
Βαθμολογία:
7/10
Facebook: https://www.facebook.com/suffocation/
Bandcamp: https://suffocation.bandcamp.com/music
