Άλλη μία death επιστροφή έχουμε με τους βετεράνους Autopsy που επανέρχονται με το νέο τους δίσκο μετά από 7 χρόνια.
Γενικότερα, οι Autopsy είναι μία σταθερή αξία στη death σκηνή και κάθε δίσκος τους ακούγεται πάρα πολύ ευχάριστα και σε συναυλίες είναι φυσικά ακόμα πιο δυνατά τα πράγματα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το συγκεκριμένο album.
Οι κιθάρες έχουν βαρύ ήχο με τις old school νότες να παραμένουν σταθερές και χωρίς πολλά riffs καταφέρνουν να παράγουν πιασάρικα κομμάτια. Τα solos θεωρώ πως κατέχουν ένα δυνατό κομμάτι του δίσκου και γενικότερα έχουν και κάποια πιο death/doom στοιχεία με μερικά πιο αργόσυρτα περάσματα που δημιουργούν μία χαοτική αισθητική. Το μπάσο βαράει καλά, αλλά παραγωγικά θα μπορούσε και λίγο καλύτερα, παρόλα αυτά όμως δίνει τον όγκο του και συμπληρώνει όμορφα το καρέ της μπάντας.
Τα drums είναι απλά, αλλά ταυτόχρονα ρυθμικά με το παλιό death παίξιμο στο ύφος των Cannibal Corpse, Incantation και Grave και δίνεται διαίτερη έμφαση στα τύμπανα και στα γρήγορα γεμίσματα που ακολουθούνται από πιο groovy περάσματα. Τα φωνητικά, ενώ είναι πολύ μεστά και επιθετικά, θεωρώ πως παραγωγικά χάνουν αρκετά ενώ σε μερικά σημεία καλύπτουν τη μουσική κι άλλες φορές χάνουν το χρώμα τους. Επίσης νομίζω πως κάποιο εφέ θα μπορούσε να ντύσει πιο όμορφα τα growls και με λίγο echo και distortion θα είχαμε πιο βαρύ υλικό.
Οι στίχοι κλασσικά κινούνται στη gore και horror θεματολογία με τα vibes των πρώιμων Cannibal Corpse να φαίνονται παντού. Το εξώφυλλο θεωρώ πως ξεκάθαρα είναι το πιο δημιουργικό και πιο καλλιτεχνικό από όλα τα προηγούμενα των Autopsy και παρουσιάζουν μία πιο μοντέρνα άποψη της μπάντας. Η παραγωγή έχει τα θεματάκια της όπως προείπα και πιστεύω πως είναι λίγο πρόχειρη και δεν δόθηκε η σημασία που θα έπρεπε.
Γενικότερα σαν δίσκος είναι αρκετά ευχάριστος και οι old school οπαδοί θα το ακούσουν με μεγάλη απόλαυση, αλλά κατά τη γνώμη μου αν έκοβαν 2 κομμάτια και τον έκαναν πιο σύντομο θα ήταν προτιμότερο γιατί μετά από ένα σημείο αρχίζει να επαναλαμβάνεται αρκετά.
Βαθμολογία:
7/10
Kριτική απο Brutal Billy:
Άλλο ένα άλμπουμ των Autopsy, το 9ο ολοκληρωμένο τους ήρθε μετά απο 7 χρόνια να μας θυμίσει πως οι γερόλυκοι του old school death metal είναι ακόμα εδώ και προσφέρουν δωρεαν μαθήματα ωμού, σάπιου και βαρβάτου death metal.
To "Morbidity Triumphant" είναι εδώ και οι Autopsy ακούγονται με νέα ορμή, φρέσκιοι και με δολοφονική διάθεση. Το άλμπουμ τσακίζει και θα έλεγα ξεπερνάει οτι έχουν κάνει ως δουλειά απ την επανασύνδεσή τους το 2009 ως τώρα.
Βαριά, κοφτερά riffs, εμποτισμένα με την θανατίλα και την δυσωδία του old school, με κάποιες φορές πιο έντονη την death/doom κατεύθυνση, οδηγούν τον δίσκο. Απο κοντά το rhythm section με τα συμπαγή και ογκώδη χτυπήματα του Reifert να γεμίζουν με βάρος παρέα με το μπάσο του νεοφερμένου Greg Wilkinson που βγάζει φωτιές.
Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι τα τραγούδια μπορούν να μετατραπούν σε μια αιματηρή αηδία, και υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό στα πρώτα ακούσματα. Με τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, ωστόσο, τα χαρακτηριστικά twists σε κάθε τραγούδι σέρνονται έξω για να δαγκώσουν άγρια. Σε όλον τον δίσκο εντωμεταξύ υποβόσκει μια fun διάθεση του death metal που ανεκαθεν διέθεταν οι Autopsy.
Η παραγωγή είναι τέλεια για αυτό που κάνουν οι Autopsy, με έναν χαλαρό, ατημέλητο ήχο που μυρίζει old school. Τα φωνητικά του Reifert είναι το επίκεντρο, αλλά οι κιθάρες έχουν άφθονο χώρο για να καταστρέψουν και έχουν έναν υπέροχο ρετρό τόνο γεμάτο βάρος και δύναμη.
Το "Morbidity Triumphant" είναι το 100% κλασικό Autopsy που πραγματοποιεί αυτό που κάνουν καλύτερα ως μπάντα, και είναι η καλύτερη κυκλοφορία τους από το "Macabre Eternal". Είναι το είδος του άλμπουμ που βάζεις και παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος και μετά ξεκινάς από την αρχή. Είναι funny, αηδιαστικό και δυσάρεστο και ως εκ τούτου είναι ένας ολοκληρωτικός θρίαμβος της βαρβαρότητας έναντι της αίσθησης και της ευαισθησίας.
Ως εκ τούτου...
Βαθμολογία
9/10
Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100050176223094
