Mια πολύ ενδιαφέρουσα και αναλυτικότατη συνέντευξη -δείγμα και της οξυδέρκειας του συνομιλητή μου-
μας παραχώρησε με χαρά ο καλός φίλος και μέλος των Alterself και Gravebane, Ανδρέας Γεωργιλαδάκης. Ειλικρινά θα την απολαύσετε πιστεύω μιας και καλύψαμε πιστεύω μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων. Τον ευχαριστούμε απο καρδιάς εδώ στο Brutal View/The Brutal Site of Life και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.
Καλησπέρα Ανδρέα. Long time no see όπως λένε και οι Άγγλοι ε; Ευχαριστώ για την συνέντευξη στο Brutal View/The Brutal Site of Life. Ξεκινάμε με τα βασικά. Είσαι ο και λέγεσαι:
Καλησπέρα Βασίλη! Είμαι ο Ανδρέας Γεωργιλαδάκης, και είμαι μέλος των Alterself και Gravebane, που είναι και τα βασικά μου σχήματα. Μέσα στα χρόνια έχω συμμετάσχει σε αρκετά ακόμα σχήματα είτε ως guest είτε ως βασικό μέλος, ενώ παράλληλα εργάζομαι σαν τεχνικός μουσικών οργάνων.
- Η συνέντευξη αυτή δεν έρχεται επ αφορμή κάποιας κυκλοφορίας ή συναυλίας στην οποία συμμετέσχεις με τα σχήματα σου. Ποιά είναι η κατάσταση τώρα στους Alterself και στους Gravebane;
Σωστά, έχει περάσει αρκετός καιρός από τις τελευταίες κυκλοφορίες και των δύο σχημάτων. Όσον αφορά τους Alterself, έχουμε ηχογραφήσει ένα νέο EP το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο της μίξης, ενώ βρισκόμαστε παράλληλα στη διαδικασία προ-παραγωγής για το τρίτο full-length. Με τους Gravebane τώρα ,υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια το πλάνο για έναν ολοκληρωμένο δίσκο και όποτε βρίσκω χρόνο γράφω υλικό ώστε να το κάνουμε να συμβεί. Έχω ήδη έτοιμα 4-5 νέα κομμάτια οπότε δεν είναι και πολύ μακρινό πλάνο. Πρέπει να πω ότι ειδικά με τους Gravebane, η ανταπόκριση που είχαμε με την κυκλοφορία του πρώτου ΕΡ ήταν ανέλπιστα μεγάλη, ειδικά αν σκεφτείς ότι ήταν ένα project που κάναμε με κάποιους καλούς φίλους απλά για να περάσουμε καλά.
- Το τελευταίο αλμπουμ των Alterself “Frost” πως πήγε; Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια από τότε.
Όντως, ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα. Κάποια reviews που πήραμε ήταν εξαιρετικά, όπως και το feedback όσων το άκουσαν. Δε μπορώ να πω όμως ότι υπήρξε και ιδιαίτερη ανταπόκριση από το κοινό, πράγμα που δε με εκπλήσσει αν σκεφτείς ότι η μουσική μας είναι αρκετά απαιτητική και θέλει ακούσματα. Βέβαια, αυτή τη φορά τα κάναμε όλα μόνοι μας οπότε δε μπορώ να ξέρω πως θα μπορούσε να έχει πάει αν υπήρχε από πίσω κάποια εταιρία που θα αναλάμβανε την προώθηση αλλά έχοντας μια σχετική εμπειρία από τον προηγούμενο μας δίσκο δε μπορώ να φανταστώ ότι θα ήταν και πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Υπήρξε επίσης αρκετή αδιαφορία από μεριάς τύπου σε αρκετές από τις επαφές που κάναμε σχετικά με παλιότερα, πράγμα που μου έκανε πολύ εντύπωση (σ.σ. γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ). Τα μικρά ονόματα της σκηνής με τις αυτοχρηματοδοτούμενες προσπάθειες περιμένουν μερικά reviews και να γραφτούν μερικά λόγια ώστε να μπορέσουν να κάνουν προώθηση της δουλειάς τους και να τους μάθει ο κόσμος, οπότε δεν περιμέναμε να αντιμετωπίσουμε τέτοια αδιάφορη στάση (σ.σ. θαυμάσια μπηχτή για πολλά “metal sites”). Όπως και να έχει εμάς δε μας απασχολεί εν τέλει καθώς δεν το κάνουμε αυτό επαγγελματικά. Το μόνο πράγμα που έχει και πρέπει να έχει σημασία είναι η μουσική και μόνο.
- Πως φαίνονται τα πράγματα να εξελίσσονται στον χώρο της μουσικής αλλά και των συναυλιών στην μετα-covid εποχή;
Κοίτα, αυτή τη στιγμή όλα δείχνουν σιγά σιγά να επανέρχονται αλλά όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η κατάσταση μπορεί να γυρίσει ξανά ανάποδα οποιαδήποτε στιγμή. Πάντως θεωρώ ότι το πλήγμα που δέχτηκε η μουσική σαν ενασχόληση ήταν τεράστιο και οι πληγές θα κλείσουν πολύ δύσκολα. Μη ξεχνάμε ότι εμείς βλέπουμε μόνο την επιφάνεια. Από πίσω υπάρχουν ένα σωρό επίπεδα που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και οικονομικά αλλά και ψυχολογικά. Σκέψου ας πούμε τους χώρους συναυλιών και τους εργαζόμενους σε αυτά, τα στούντιο ηχογραφήσεων, τα crews των συγκροτημάτων…έχει γίνει τεράστια ζημιά και έχει τεθεί θέμα επιβίωσης. Και σε επίπεδο τοπικής σκηνής τα πράγματα γυρίσανε πίσω δέκα χρόνια δυστυχώς. Θεωρώ πάντως ότι τα πραγματικά αποτελέσματα θα φανούν μέσα στα επόμενα χρόνια.
- Θέλω να μου πείς τα 5 αγαπημένα σου ακραία συγκροτήματα και τους 5 δίσκους που σε σημάδεψαν.
Τώρα μου βάζεις πολύ δύσκολα αλλά θα κάνω μια προσπάθεια. Για το πρώτο σκέλος της ερώτησης επιλέξω σίγουρα τους Death, Atheist, Nile, Behemoth και Morbid Angel. Αυτά είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. Τώρα για πέντε δίσκους που με σημάδεψαν…εδώ δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω πραγματικά. Δε θα περιοριστώ στον ακραίο ήχο και θα σου απαντήσω κυριολεκτικά με το πιστόλι στον κρόταφο.
- Iron Maiden – Seventh Son Of A Seventh Son
- Death – The Sound Of Perseverance
- Nevermore – Dead Heart In A Dead World
- Atheist – Unquestionable Presence
- Opeth – Blackwater Park
Αυτοί είναι πέντε δίσκοι που όρισαν τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τη μουσική και έθεσαν τις βάσεις για το δρόμο που θα ακολουθούσα στη δική μου μουσική πορεία. Ας προχωρήσουμε όμως τώρα παρακάτω γιατί θα με φάνε οι τύψεις για όλα αυτά που άφησα απ’έξω…βασανιστήριο η ερώτηση σου!
- Δουλεύεις σαν τεχνικός μουσικών οργάνων. Φαντάζομαι σαν μουσικός ο ίδιος θα αισθάνεσαι σαν dream job εκεί; Ξέρω ‘γω κάθε φορά που σου φέρνουν μια ηλ.κιθάρα για σετάρισμα θα πρέπει να «τσιτώνεσαι» λιγάκι ε;
Φυσικά και έτσι είναι! Είναι μεγάλο πράγμα να ασχολείσαι επαγγελματικά με αυτό που αγαπάς. Βέβαια το απόλυτο όνειρο του κάθε μουσικού είναι να ζήσει από την ίδια του τη μουσική, αλλά εγώ είχα καταλάβει από μικρός ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο(σ.σ ειδικά στην Ελλάδα). Κάποια στιγμή λοιπόν, ψάχνοντας έναν εναλλακτικό δρόμο, συνειδητοποίησα ότι μπορείς να ζήσεις από τη μουσική με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μπορείς να γίνεις ας πούμε ηχολήπτης, παραγωγός, graphic designer και πολλά άλλα. Μέσω της δικής μου ιδιότητας ως τεχνικός μπορώ να ασχολούμαι με αυτό που μου αρέσει και παράλληλα να βοηθάω και τη σκηνή από ένα παρασκηνιακό αλλά πολύ σημαντικό πόστο. Μέχρι στιγμής με έχει εμπιστευτεί μεγάλο μέρος της ελληνικής σκηνής και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
- Μεταξύ των δυο σου δίσκων με τους Alterself προσωπικά μ’αρέσει πιο πολύ το πρώτο λόγω του πιο ωμού και άμεσου χαρακτήρα του. Εσύ ποιο προτιμάς και αν πιστεύεις ότι θα μπορούσε κάτι να γίνει καλύτερα σε ένα από αυτά;
Πολλοί μου λένε ότι προτιμάνε περισσότερο το ένα έναντι του άλλου, οπότε πιστεύω ότι κάθε μας δίσκος αγγίζει διαφορετικό κοινό ανάλογα με τα ακούσματα του. Αν ρωτήσεις εμένα ως δημιουργό πάντως η απάντηση μάλλον θα σε εκπλήξει καθώς, αν συμπεριλάβω και το πρώτο μας ΕΡ, το ‘Seven Deadly Blessings’ είναι η λιγότερο αγαπημένη μου δουλειά μας. Η μισή μπάντα τότε, για λόγους που ποτέ δεν κατάλαβα, δεν ήθελε να συμμετέχει συλλογικά στην ενορχήστρωση, ενώ ακολούθησαν απανωτές αποχωρήσεις μελών οπότε ηχογράφησα το δίσκο σχεδόν μόνος μου, με αποτέλεσμα να μη διαφέρει σχεδόν καθόλου από τα αρχικά demos που είχα κάνει. Αν ρωτήσεις το μπασίστα μας σίγουρα θα διαφωνήσει καθώς το λατρεύει χαχαχα! Εγώ πάντως πιστεύω ακόμα ότι αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα αρνητικά vibes θα μπορούσε να είχε βγει πολύ καλύτερο. Στο “Frost” δουλέψαμε όλοι μαζί τα κομμάτια, με τον καθένα να συνεισφέρει τις ιδέες του, ενώ υπήρχε και πολύ καλό κλίμα μεταξύ μας. Επίσης, αλλάξαμε εξοπλισμό και τρόπο που δουλεύαμε, ενώ είχαμε πάρα πολύ χρόνο στο στούντιο ώστε να πετύχουμε ακριβώς το αποτέλεσμα που θέλαμε. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα οπότε είναι και το αγαπημένο μου. Σίγουρα και εκεί υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα καλύτερα αλλά αν πετύχαινες το απόλυτο, μετά δε θα υπήρχε λόγος να βγάλεις ποτέ άλλο δίσκο.
- Ελληνική σκηνή. Μιας και είσαι ενεργό μέλος της. Έχει αλλάξει πολύ ή λίγο η κατάσταση μέσα στα τελευταία δεκα χρόνια; Εννοώ μουσικές τάσεις, νέα συγκροτήματα κλπ.
Θα έλεγα ότι έχει αλλάξει πολύ αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Θυμάμαι πριν από δέκα-δεκαπέντε χρόνια να γίνονται τοπικά live κάθε σαββατοκύριακο, να βρισκόμαστε συνέχεια εκεί σαν θαμώνες με τα υπόλοιπα παιδιά της σκηνής, να παίζουμε συνέχεια και εμείς σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Επίσης, υπήρχε πολύ η λογική του trade, δηλαδή σου έδινα εγώ το demo ή το δίσκο μου και μου έδινες εσύ κάτι αντίστοιχο, πράγμα που τόνιζε τη συλλογική προσπάθεια και το δέσιμο της σκηνής. Πλέον όλα γίνονται μέσω social media και όλοι ηχογραφούν στο σπίτι τους οπότε νιώθω ότι οι παραπάνω έννοιες έχουν χαθεί. Αισθάνομαι τυχερός που πρόλαβα και έζησα την ελληνική σκηνή από μέσα προτού συμβεί αυτό. Όσον αφορά τις νέες τάσεις και τα νέα συγκροτήματα, αυτά πάντα θα υπάρχουν και το να είναι η σκηνή παραγωγική μπορεί να είναι μόνο καλό.
- Επειδή ζείς και συναναστρέφεσαι στην Αθήνα και εμείς εδώ στην επαρχία βλέπουμε το μεταλ να εξαφανίζεται τουλάχιστον σε επίπεδο διασκέδασης, πως βλέπεις την κατάσταση να διαμορφώνεται πλέον εκεί; Βγαίνει ακόμα ο κόσμος ή προτιμάει το μέσα;
Νομίζω ότι μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού, έχει καλλιεργηθεί στον κόσμο ένα είδος φόβου η αν θες συνήθειας. Συνηθίσαμε στο μέσα κατά κάποιον τρόπο χρησιμοποιώντας τον φόβο της πανδημίας σαν δικαιολογία. Πάντως πλέον αισθάνεσαι στον αέρα την ανάγκη που υπάρχει να ξεφύγουμε από όλο αυτό, να ελευθερωθούμε. Όσον αφορά το metal σαν διασκέδαση, πιστεύω ότι θα βρει το δρόμο του, όπως κάνει πάντα άλλωστε. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός του, να ψυχαγωγεί και ενίοτε να προβληματίζει.
- Προτιμάς τον παλιό κλασικό τρόπο ακούσματος –μέσω της αγοράς ενός cd ή άλλου format- ή κατεβάζεις μουσική και ακούς μέσω Youtube; (Eγώ ξέρω αλλά πες για μαθαίνουν οι νεότεροι χαχα)
Ε καλά τώρα, βρήκες κι εσύ άνθρωπο να ρωτήσεις χαχαχα! Εννοείται φυσικό format χωρίς καμία σκέψη και κανένα δισταγμό. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα CD ενώ κάποιες φορές αγοράζω και βινύλια αλλά πολύ πιο σπάνια. Πιστεύω ότι το ποιο format προτιμάει ο καθένας έχει να κάνει με το ποιο ‘δέθηκε’ περισσότερο όταν ξεκινούσε το ταξίδι του στη μουσική και όχι με την ηλικία. Πάντως απεχθάνομαι τους σύγχρονους τρόπους ακρόασης μέσω ψηφιακών μέσων. Θεωρώ ότι έτσι χάνεται η έννοια του αλμπουμ. Για μένα ένα αλμπουμ είναι ένα ολοκληρωμένο έργο με αρχή, μέση και τέλος, ενώ και το artwork και οι στίχοι είναι μέρος αυτού. Οπότε ακούγοντας ψηφιακά ακούς τη μουσική αλλά δεν τη βιώνεις και δε νιώθεις στο ακέραιο το όραμα του καλλιτέχνη. Επίσης, σχεδόν ποτέ δεν ακούω νέα κομμάτια από το YouTube πριν αγοράσω το φυσικό προϊόν. Θέλω να αισθάνομαι την ανυπομονησία και την προσμονή της ακρόασης. Ίσως αυτά φαίνονται υπερβολικά ρομαντικά στην εποχή μας αλλά αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.
- Ποιες ήταν οι νέες κυκλοφορίες που άκουσες πρόσφατα και σε εξιτάρανε; Φέτος τουλάχιστον αλλά και πέρσι έγινε χαμός τολμώ να πώ.
Το ξέρω και μακάρι η μέρα να είχε τις διπλάσιες ώρες ώστε να μπορώ να ακούω όση μουσική θέλω! Όσον αφορά τον ακραίο χώρο ο τελευταίος δίσκος των Hate ήταν μια δουλειά που μου άρεσε πολύ και περιμένω εναγωνίως να ακούσω το καινούργιο. Σταθερή αξία. Επίσης, τα τελευταία Hate Eternal, Cannibal Corpse και Tribulation μου άρεσαν πολύ. Το νέο Carcass είναι αρκετά καλό και περιμένω εναγωνίως να ακούσω τις καινούργιες δουλειές των Hypocrisy και Necromantia. Σε γενικότερο πλαίσιο τώρα, άκουσα πολύ καλές δουλειές από τους Pain Of Salvation και Oceans Of Slumber, ενώ πρέπει να πω ότι απόλαυσα πραγματικά το Senjutsu των Iron Maiden.
- Μουσική για χόμπυ ή για κάτι πιο επαγγελματικό; Πόσο δύσκολο ή εύκολο για κάποιον είναι προχωρήσει επαγγελματικά στην μουσική που αγαπάει;
Θα είμαι ρεαλιστής και θα σου πω ότι πλέον είναι σχεδόν αδύνατο. Σε μια εποχή όπου οι πωλήσεις δεν έχουν καμία σημασία και η επιβίωση του εκάστοτε μουσικού εξαρτάται από τις συναυλίες, η μουσική παραμένει ένα χόμπυ καθώς δε σου παρέχει καμία ασφάλεια και εγγύηση για το μέλλον, πόσο μάλλον στο συγκεκριμένο είδος. Δες τι έγινε για παράδειγμα τώρα με τις καραντίνες και τους περιορισμούς που ξαφνικά δεν είχαμε συναυλίες για σχεδόν δυο χρόνια. Ακόμα και μεγάλα εμπορικά ονόματα ζορίστηκαν και έφτασαν στο να σκέφτονται την αλλαγή καριέρας. Επίσης, όπως ανέφερα και παραπάνω, υπάρχουν πολλές διαφορετικές διέξοδοι για να ζήσει κανείς από τη μουσική. Άλλο ‘ζω από τη μουσική’ και άλλο ‘ζω από τη μπάντα’.
- Υπάρχουν σχέδια για νέα δουλειά με τους Alterself;
Σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο μας ΕΡ που θα περιέχει νέο υλικό οπότε η απάντηση είναι ναι και μάλιστα σύντομα. Επίσης, όπως ανέφερα προηγουμένως, βρισκόμαστε ήδη σε διαδικασία προ-παραγωγής για τον τρίτο δίσκο. Όμως είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι σίγουρα καθώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας.
- Ανδρέα να σε ευχαριστήσω πολύ και σου εύχομαι κάθε προσωπική και επαγγελματική επιτυχία και ευτυχία! Ο τελευταίος λόγος σε σένα!
Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη για την πρόσκληση και την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα και εύχομαι και για σένα και το Brutal View/The Brutal Site of Life ότι καλύτερο! Να είστε όλοι καλά και stay brutal!
https://www.facebook.com/alterselfgr
https://alterself.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/gravebanegr
