Ιδού λοιπόν το Seven Churches που ουσιαστικά γέννησε ένα ολόκληρο είδος, το Death Metal.
Μια μικρή ιστορική αναδρομή είναι απαραίτητη…
Πίσω στο 1983 δύο νεαροί ονόματι Mike Sus και Mike Torrao σε ένα γκαράζ στο San Francisco επιδίδονταν σε άγρια τζαμαρίσματα αποτίοντας φόρο τιμής στους Venom και στους Exodus. Όταν ο τραγουδιστής τους Barry Fisk αυτοκτονεί, ο Jeff Beccera παίρνει την θέση του αναλαμβάνοντας και το μπάσο. Μαζί με τον δεύτερο κιθαρίστα τους, Brian Montana ηχογραφούν ντέμο με τίτλο Death Metal, στο οποίο υπήρχαν οι πρώτες μορφές των Burning in Hell, Evil Warriors και φυσικά Death Metal. Αυτό το ντέμο έφτασε στα χέρια του Brian Slagel της Metal Blade, ο οποίος άμεσα τους έδωσε θέση στις θρυλικές συλλογές της εταιρείας Metal Massacre (μπήκε το κομμάτι Swing of the Axe). Τελικά αποχώρησε o Brian Montana διότι δεν συμφωνούσε με την …διαβολική αισθητική της μπάντας και την θέση του έλαβε ο Larry Lolone.
Η ανίερη αρμάδα ήταν έτοιμη και το Seven Churches ήταν κάτι που ο κόσμος δεν είχε ποτέ ξανακούσει. Τα φωνητικά είχαν μία αγριότητα πρωτόγνωρη, ενώ τα κιθαριστικά riffs απέπνεαν απειλή, διαβολικότητα και παράνοια. Την όλη εικόνα συμπλήρωναν τα παρανοικά σόλο τα οποία λειτουργούσαν σαν εφιαλτικά καρφιά μέσα στην μουσική. Άκου το μαυρομεταλικό riff του The Exorcist (εναρκτήριο κομμάτι ανατριχίλας) ή την δαιμονική φωνή στην αρχή του Pentagram απλά για να ακολουθήσει η πλήρης παράνοια στο τραγούδι! Η ψυχεδέλεια συναντά την διαβολικότητα στο Seven Churches, ενώ τα Satan’s Curse, Holy Hell και Twisted Minds είναι Death Metal όργια. To Fallen Angel συνταράζει με την μαύρη του μεγαλοπρέπεια, ενώ το Death Metal είναι η ουσιαστική δήλωση ότι κάτι νέο είχε μόλις γεννηθεί, το Death Metal.
Μετά από αυτόν τον δίσκο τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Ο ίδιος ο ορισμός της ακρότητας είχε αλλάξει. Και είχε αλλάξει από μία μπάντα που ήξερε και ατμόσφαιρα να δημιουργεί αλλά και να τρομάζει με την ικανότητά της να δημιουργεί θανατηφόρους συνδυασμούς φονικών riffs. Must Listen και Must Have.
Bαθμολογία:
10/10
