Επειδή σαν Brutalview.reviews θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να μπορέσουμε να "κουμπώσουμε" όλο το παλιό
Brutalview.gr αποφασίσαμε να το κάνουμε σιγά σιγά και με σεβασμό στην τότε προσπάθεια. Θέλω να ευχαριστήσω τον τότε συνεργάτη μου Frost Pano για την πολύτιμη βοήθειά του. Παρακάτω παραθέτουμε το αφιέρωμα που είχαμε κάνει τότε σαν Brutalview.gr στην ιστορία των Mayhem επ αφορμή της τότε συναυλίας τους στην Αθήνα.
Στο site επ’ ευκαιρία της πρόσφατης καθόδου των Mayhem στην Ελλάδα, πήραμε την απόφαση να παραθέσουμε ένα αφιερωματικό κείμενο με θέμα την πορεία του συγκροτήματος εκτιμώντας ότι ως ένα σημείο, η ιστορία των Mayhem είναι η ιστορία του νορβηγικού black metal. Με αυτό το τελευταίο δεν παραγνωρίζεται η τεράστια συνεισφορά άλλων συγκροτημάτων όπως οι Emperor και οι Darkthrone…
Η μπάντα που στην συνέχεια θα έπαιρνε το όνομα Mayhem ιδρύθηκε από τους Jørn Stubberud (Necrobutcher) και Kjetil (Manheim) με το όνομα Musta. Το όνομα άλλαξε σε Mayhem όταν ο Øystein Aarseth (Euronymous) εισήλθε στην μπάντα. Το όνομα Mayhem είναι εμπνευσμένο από το κομμάτι των Venom Mayhem with Mercy. Σε αυτήν την πρώιμη εποχή, μιλάμε για μεταξύ 1984 – 1986, το συγκρότημα έπαιζε διασκευές Black Sabbath, Venom, Motorhead. Η μπάντα ήταν βαθιά επηρεασμένη από τους Venom και τους Celtic Frost. Ως πρώτη δουλειά του συγκροτήματος θα μπορούσε να λογιστεί το demo Pure Fucking Armageddon.
Ενω στην αρχή τα φωνητικά τα μοιράζονταν ο Euronymous με τον Necrobutcher στην συνέχεια στρατολογήθηκαν δύο τραγουδιστές οι Eirik Norheim (Messiah) και Sven Erik Kristiansen (Maniac). Με τον Maniac οι Mayhem ηχογραφούν το EP Deathcrush (1987), έναν δίσκο πολύ ακραίο για να τον πεις απλά thrash.
Ο Euronymous πούλησε το δίσκο από το label που είχε ιδρύσει, το οποίο το 1993 είχε την ονομασία Deathlike Silence Productions. Οι Manheim και Maniac έφυγαν το 1988. Μετά από κάποιες αλλαγές οι θέσεις τους πληρώθηκαν από τον Σουηδό τραγουδιστή Per Yngve Ohlin (Dead) και τον Jan Axel Blomberg (Hellhammer – τύμπανα). Με τον Dead, ο οποίος αν και έζησε λίγο κατάφερε να γίνει θρύλος, οι Mayhem άρχισαν να χτίζουν το τρομακτικό προφίλ τους. Ο Dead ήθελε να παρουσιάζει τον εαυτό του ως πτώμα για αυτό βαφόταν αναλόγως (corpse paint) αλλά αυτό δεν είχε καμμία σχέση με ένα απλό image. Ο Dead όντως έμπαινε στον ρόλο, θάβοντας τα ρούχα του στο χώμα για να έχουν την οσμή, ενώ με μαχαίρια και κομμένα γυαλιά αυτοτραυματιζόταν πάνω στην σκηνή κατά την διάρκεια των εμφανίσεων του συγκροτήματος.
Στις 8 Απριλίου του 1991 ο Dead αυτοκτονεί στο σπίτι του συγκροτήματος έξω από το Όσλο και όταν ο Euronymous τον βρήκε με τα μυαλά έξω και δίπλα την καραμπίνα δεν κάλεσε την αστυνομία αλλά πήρε μια φωτογραφική μηχανή και άρχισε να φωτογραφίζει το πτώμα. Μια από αυτές τις φωτογραφίες εκλάπη και χρησιμοπoιήθηκε ως εξώφυλλο για το bootleg live album Dawn of the Black Hearts.
Το 1993 κυκλοφορεί ένας live δίσκος φόρος τιμής στον Dead, το Live in Leipzig, ενώ ο Necrobutcher είχε αφήσει την μπάντα λόγω του σοκ που υπέστη από την αυτοκτονία του Dead. Παράλληλα οι ηχογραφήσεις του De Mysteriis Dom Sathanas που είχαν διακοπεί, ξανάρχισαν και μετά πάλι από αλλαγές στην μπάντα, κατέληξαν οι Euronymous, Hellhammer, Varg Vikernes (Count Grishnackh – bass guitar), Snorre W. Ruch (Blackthorn- rhythm guitar )των Thorns και Attila Csihar των Ούγγρων blackmetallers Tormentor (οι Tormentor ήταν ήδη γνωστοί με το μνημειώδες Anno Domini – 1989). Τον Αύγουστο του 1993 ο Euronymous δολοφονείται στο διαμερισμά του από τον Vikernes, ενώ ο Snorre κατηγορήθηκε για συνέργεια στο φόνο. Εκείνη την περίοδο ξέσπασε και η υπόθεση των καμμένων εκκλησιών λόγω και των αποκαλύψεων που έκανε ο Vikernes σε έναν Νορβηγό δημοσιογράφο. Τον Μάιο του 1994 το De Mysteriis Dom Sathanas βγήκε στο κοινό και αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες κορυφές της μαυρομεταλικής μουσικής. Οι σιδηροδρομικές κιθάρες ενώνονται με τα φοβερά τύμπανα, ενώ ο Attila στα φωνητικά καταπίνει πλανήτες. Σήμερα πολλοί οπαδοί των Mayhem αποδέχονται το συγκρότημα μέχρι εδώ απορρίπτοντας την εξέλιξή του στους επόμενους δίσκους.
Το 1994 ο Hellhammer, παρά τον θάνατο του Euronymous αποφάσισε να συνεχίσει την μπάντα με τον Maniac στα φωνητικά, τον Necrobutcher και τον κιθαρίστα Rune Eriksen (Blasphemer). Ο Blasphemer, ο οποίος τώρα ευρίσκεται στους Aura Noir, έδωσε έναν άλλο αέρα με το εμπνευσμένο παίξιμο του. Μετά από ένα EP (Wolf’s Lair Abyss – 1997) και ένα live (Mediolanum Capta Est – 1997) το συγκρότημα θα βγάλει το μνημειώδες Grand Declaration of War (2000). Το ύφος του συγκροτήματος έχει υποστεί δραματική αλλαγή καθώς έχουν εισέλθει πολλά κλινικά και industrial στοιχεία οριοθετώντας έναν ουσιαστικά progressive black metal δίσκο. Επίσης τα φωνητικά του Maniac είναι πολύ διαφορετικά καθώς δεν διστάζει με καθαρά φωνητικά να καταγγέλει ανηλεώς τον Χριστιανισμό.
Το 2004 θα βγει το Chimera, ο τελευταίος δίσκος με τον Maniac στα φωνητικά. Ήταν η επιστροφή σε πιο καθαρά black metal φόρμες μετά και την κριτική που δέχθηκαν για το Grand Declaration of War. Και εδώ φιγουράρουν σπουδαία κομμάτια όπως το Rape Humanity With Pride και Slaughter of Dreams.
Η πιο πρόσφατη περίοδος της μπάντας οριοθετείται από την επιστροφή του Attila. Το 2007 θα βγάλουν το μνημειώδες Ordo Ad Chao, το οποίο θα επιστρέψει στα progressive μονοπάτια του Grand Declaration of War. Στιχουργικά το συγκρότημα αρχίζει και εστιάζει περισσότερο στις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου μυαλού.
Το 2008 ο Blasphemer έφυγε από την μπάντα έχοντας συνεισφέρει τα μέγιστα στην αναγέννησή της. Τον αντικατέστησε το 2011 ο Morten “Teloch” Iversen ή απλά Teloch. Το παίξιμο του Teloch είναι πιο straight forward από αυτό του Blasphemer αλλά ο δίσκος που ακολούθησε, το Esoteric Warfare μπορεί να λογιστεί ως μια πολύ αξιόλογη κατ’ εμέ συνέχεια του Ordo Ad Chao…
