Όταν φτάνεις στο σημείο να έχεις βάλει το πήχη τόσο ψηλά με "Ashes Of The Wake", "Sacrament" και "Wrath" σίγουρα δεν μπορείς να το ξανακάνεις τόσο ευκόλα έως κι απίθανο θα έλεγε κανείς.

Aχ αυτοί οι Bolt Thrower ζημιά που μας κάνανε. Απ την στιγμή που το διαλύσανε, δεν προλαβαίνουμε να ακούμε μπάντες που συντάσσονται η μια μετά την άλλη κάτω απ το λάβαρό του, ορκιζόμενες οτι θα συνεχίσουν την κληρονομιά και τον ήχο των "αιώνιων" Bρετανών deathsters.

Όταν ψάχνεις βρίσκεις, και αν ψάξεις καλά συνήθως βρίσκεις όμορφα πράγματα και ενδιαφέρον.. Χρειάζεται όμως να αφιερώσεις χρόνο για να βρεις τα καλά θαμμένα διαμαντάκια..

Mε τους αγαπητούς Βρετανούς Live Burial είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι επισταμένα. Είχα ακούσει τα κομμάτια που έδιναν το προηγούμενο διάστημα απ τον νέο δίσκο "Curse of the Forlorn", αλλά δεν είχα ακούσει τις προηγούμενες δυο δουλειές τους.

Paradise Lost. Ηγέτες. Ναι ξέρω δεν έχουν θέση σε ένα extreme metal site. Θα είχαν αν ξέρω γω συνέχιζαν στο ύφος του "Gothic".

Λοιπόν έχω καταλάβει οτι τις κριτικές μου πάντα τις γράφω νύχτα. Ενώ σε κάποιους αυτή η ώρα είναι συνήθως ώρα για relax και αραλίκι, εμένα πάντα εκείνη την ώρα ενεργοποιούνται τα εγκεφαλικά μου κύτταρα και αντιλαμβάνομαι καλύτερα την μουσική.