Δύο χρονάκια είχαμε να ακούσουμε φρέσκο δίσκο από τους Καναδούς Wake και αν και μικρή αναμονή σίγουρα άξιζε για αυτό που ακολουθήσε.
Αν και οι Wake είχαν ξεκινήσει τη μουσική τους πορεία σαν grindcore μπάντα, τώρα φαίνεται ότι έχουν στρέψει τη προσοχή τους σε πιο black/death μονοπάτια και θεωρώ πως και τα δύο στυλ τούς ταιριάζουν άψογα.
Σε αυτό το δίσκο, οι κιθάρες μπορώ να πω πως έχουν πολύ διαφορετικό ήχο κι επιρροές από τα προηγούμενά τους albums και φαίνεται σίγουρα μία εξέλιξη και ένας ελαφρύς πειραματισμός στον ήχο τους. Υπάρχουν πολλές μελωδίες που φαίνεται πως διαθέτουν και κάποια post-black στοιχεία και ένα μελαγχολικό τόνο που φέρνει μία ενδιαφέρουσα και διαφορετική αισθητική από τη μπάντα. Υπάρχουν και αρκετά τεχνικά περάσματα με μερικά crust παιξίματα που θυμίζουν αρκετά τα πρώτα τους βήματα, αλλά συνδυάζονται με ένα πιο καλλιτεχνικό τρόπο που τους βγαίνει πολύ άνετα. Πολλά σημεία ηρεμούν και έχουν μία ατμοσφαιρική διάθεση πριν μπουν πάλι στο ίδιο ξέσπασμα με πριν κι εκεί οι κλασσικές κιθάρες προσφέρουν ένα σύντομο διάλειμμα. Το μπάσο δεν ακολουθεί τις κιθάρες, αλλά αντιθέτως προσθέτει μελωδικές πινελιές στη μουσική αύρα της μπάντας και δίνει το δικό του στίγμα με πιο μελαγχολικό τρόπο που έρχεται κουτί στις κιθαριστικές νότες.
Τα drums έχουν μία post-black/death διάθεση με μία όμορφη γκάμα είτε από γρήγορα blasts, είτε από ρυθμικά τύμπανα, είτε από πιο mid-tempo γυρίσματα και ολοκληρώνουν έτσι τέλεια το μουσικό κομμάτι. Πολύ καλά παιξίματα και όμορφες εναλλαγές ντύνουν έξυπνα τα riffs στις κιθάρες και δίνουν ένα πιο επιθετικό τόνο σε κάθε κομμάτι. Τα φωνητικά και αυτά με τη σειρά τους έχουν μία ποικιλομορφία. Από τη μία έχουμε τα post-black και screamo περάσματα κι από την άλλη τα πιο βαθιά growls σε death metal στυλ που δένουν άψογα με μερικά crust ξεσπάσματα.
Στιχουργικά, η μπάντα διαθέτει μία μορφή νιχιλισμού και μελαγχολίας σε παραλληλισμό με τη μοναξιά και την απώλεια που εκφράζεται τέλεια μέσα από τη μουσική τους. Το εξώφυλλο είναι αρκετά αινιγματικό και τα χρώματα δημιουργούν ένα φοβερό καμβά που σε μπερδεύει και σε ξενίζει με ωραίο τρόπο. Η παραγωγή ξεκάθαρα είναι πολύ καλή με τεράστια δυναμική και καθαρότητα και φαίνεται ότι και στο παραγωγικό κομμάτι η μπάντα το δούλεψε πολύ.
Σίγουρα δεν περιμένουμε μία grind κυκλοφορία, αλλά θεωρώ πως η μπάντα έχει βρει τον ήχο της καλύτερα από ποτέ και αυτό το στυλ μπορεί να ξενίσει πολλούς που από grind έχουμε black/death, αλλά νομίζω πως όποιος αφιερωθεί στα τραγούδια θα βρει πολύ ενδιαφέροντα σημεία.
Βαθμολογία:
8/10
Facebook: https://www.facebook.com/wakeyyc
Bandcamp: https://wakegrind.bandcamp.com/music
