Ο Βορράς ξέρει.. Και ξέρει καλά και το έχει αποδείξει πολλές φορές.. Τις περισσότερες βέβαια φορές με το να παρουσιάσει κάτι ανάλογο, κάτι βαρύ, κάτι διαπεραστικό, βρώμικο και παγωμένο..
Κάτι τέτοιο λοιπόν μας στέλνει η Φινλανδία με το νέο άλμπουμ των Desolate Shrine..
Για τους μη μυημένους, οι Desolate Shrine παίζουν μια δύσμορφη death metal εκδοχή. Blackened death metal με μια doom επάλειψη, αν και το συνολικό αποτέλεσμα είναι σαφώς πιο "death metal".
Η death μπάντα απ' το Ελσίνκι έχει διαγράψει μια καταιγιστική πορεία απ' το 2010 που ξεκίνησε, έχοντας μέχρι τώρα 5 σερί άλμπουμ και μια σταθερή και δυνατή πορεία.
Στις 25 του Μάρτη η θανατηφόρα τριάδα κυκλοφόρησε τον 5ο της δίσκο με τίτλο "Fires of the Dying World" μέσω της Dark Descent Records και έρχονται να προσφέρουν απλόχερα χάος στις Αίθουσες της Ματαιοδοξίας με τον σιωπηλό Θεό να κοιτάζει άπραγος τον κόσμο που πεθαίνει στο καμίνι της ελπίδας όπως περιγράφει και το τελευταίο κομμάτι..
Ώρα είναι να αφήσουμε τα λυσσασμένα πριόνια που πετάγονται απ' τους ήχους της κιθάρας να κάνουν αυτό που ξέρουν..
Ένας δίσκος ντυμένος απ' την ωμή βαρβαρότητα του death απ' την μια και με μια μελωδική doom ατμόσφαιρα να ξεπροβάλει ανά διαστήματα απ' την άλλη και να φλερτάρει με thrash ξεσπάσματα τόσο αρμονικά..
Απ την άλλη, οι Desolate Shrine πάντα απολάμβαναν να φτιάχνουν μακρόσυρτα κομμάτια. Τα άλμπουμ τους βρίθουν από την metal λάσπη της Φινλανδίας και έχουν χρησιμοποιήσει αυτόν τον ήχο για να επεκταθούν και σε πιο σκοτεινά funeral βάθη.
Τουλάχιστον αυτό συνάντησε το δικό μου αυτί στα κομμάτια "My Undivided Blood" και "The Furnace of Hope" τα οποία και κλείνουν τον δίσκο..
Ίσως να πω πώς η μπάντα παίζει μπάλα σε πιο old schoοl death metal μονοπάτια έχοντας να προσφέρει στους λάτρεις του ακραίου ήχου κάτι δυνατό.. Μια σύγκρουση στο κεφάλι με αφρισμένο βουβάλι.. Σίγουρα όμως έχει να αφήσει πολλά θετικά πίσω του..
Το άλμπουμ μπορεί να ξεκινά με μια σχεδόν δίλεπτη εισαγωγή γεμάτη μελωδία και ηρεμία αλλά μέχρι εκεί.. Μετά ξεκινά η βία και ο πανικός. Θεωρώ πως όσοι ακούνε Abyssal, Krypts, Sulphur Aeon, Dead Congregation θα τους κοιτάξουν ανάλογα..
Ίσως το μόνο που να έλειπε να ήταν μια γεύση, μια δόση από λίγο solo.. Αλλά σε παρασέρνει τόσο απ' την πρώτη νότα που ούτε καν το δίνεις σημασία. Πιστεύω πάντως οτι θα χρειαζόταν ένα ή δυο κομμάτια πιο μικρά σε διάρκεια έτσι ώστε να καταστεί και πιο αξιομνημόνευτο σε σχέση με παλιότερες δουλειές τους.
Βαθμολογία:
7,8/10
Facebook https://www.facebook.com/desolateshrine
Bandcamp https://desolateshrine.bandcamp.com/
