Η τελευταία Παρασκευή του Μαρτίου μας επεφύλασσε μια πληθώρα απο νέες κυκλοφορίες, οι περισσότερες εκ των οποίων κυμαίνονται σε πολύ υψηλά standards.
Ξεκινάμε απ το ντεμπούτο των As The World Dies των Βρετανών που αποτελούνται απο μέλη των Memoriam (Scott Fairfax-Guitars) και Pemphigoid (Bill Richmond-Bass, Ash Coterill-Guitars) και τους Chris McGrath (Drums) και Jay "Crikey" Price (Vocals).
H μπάντα βασικά είναι μια ιστορία που προϋπήρχε εδώ και 20 χρόνια μεταξύ των Scott Fairfax και Chris McGrath όταν τότε είχαν δημιουργήσει ένα project με το όνομα Life Denied. Αργότερα οι δυο τους ανακατεύτηκαν σε άλλα συγκροτήματα και υποχρεώσεις αλλά οι ιδέες συνέχισαν να υπάρχουν όπως και τα κομμάτια.
Το 2018 το όλο εγχείρημα πήρε σάρκα και οστά και δημιουργήθηκαν οι As The World Dies, που υπέγραψαν στην Transceding Obscurity Records για 2 άλμπουμ. Έτσι λοιπόν φέτος κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Agonist".
O δίσκος όπως περιγράφουν και οι ίδιοι είναι ένα μείγμα κτηνωδίας (brutality), μελωδικότητας (melody) και εξέλιξης (evolution) και όντως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Το στυλ τους είναι ξεκάθαρα επηρεασμένο απο Bolt Thrower, Benediction, Grave αλλά με μια ουσιώδης διαφορά: Οι εισαγωγές και τα τελειώματα σε κάποια κομμάτια είναι πλημμυρισμένα από αλλοδιαστατικές, εξωπραγματικής ομορφιάς μελωδίες που σε παραπέμπουν σε πιο prog μουσικά ηχοτοπία.
Αυτές οι μικρές στυλιστικές ιδιορρυθμίες προσθέτουν στοιχεία ευχάριστου ξαφνιάσματος και προσδίδουν ενδιαφέρον σε ένα άλμπουμ που συνδυάζει την εκρηκτική επιθετικότητα, τους ογκώδεις μεσαίου ρυθμού καλπασμούς και τα γενναιόδωρα διασκορπισμένα ψήγματα αλλοπρόσαλης μελωδίας.
Αλλού, το "Agonist" ισορροπεί ανάμεσα σε θανατηφόρα έρποντα riff που οδηγούν σε εξάρσεις, modern death metal ρυθμούς και παραμορφώσεις και industrial vibes. Αυτό σίγουρα καταφέρνει να δημιουργήσει μια ποικιλόμορφη προσέγγιση, φορτωμένη με άφθονες αλλαγές στο ρυθμό και στο ύφος.
Προσωπικά μιλώντας ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα με τον παράξενο αυτό συνδυασμό. Και ήταν αυτό ακριβώς το στοιχείο του αιφνιδιασμού που κάνει τον δίσκο τόσο ενδιαφέρον. Γιατί εδώ μέσα θα ακούσεις πραγματικά κάτι που δεν το έχεις ξανακούσει. Και μόνο γι αυτό αξίζει την προσοχή σου.
Μέχρι και τα φωνητικά δεν είναι τα τυπικά death metal. Ναι έχουν growls αλλά παρέα με αλλόκοτες κραυγές ενώ δεν λείπουν και πιο περίεργες φωνές δίνοντας στον δίσκο ένα πολυδιαστατικό φωνητικό όργιο.
Θα μπορούσα να γράφω όλο το βράδυ γιατί ο δίσκος είναι ένα καταπληκτικό κομψοτέχνημα που συνδυάζει ιδανικά το old school death metal με το σύγχρονο death metal παίξιμο και τα δύο μαζί με τα καλύτερα στοιχεία του prog και του dark melodic metal.
Ως εκ τούτου...
Βαθμολογία
9/10
Bandcamp https://astheworlddies.bandcamp.com/