Εκεί που λέγαμε ότι το "Strange Fruit" είχε ξεπεράσει κάθε είδος σκάει ξαφνικά το νέο album των avant-garde blacksters που ισοπεδώνει ότι ξέραμε μέχρι σήμερα.
Πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα τραγούδια του δίσκου, οπότε θα ήταν προτιμότερο να το πάμε με τη σειρά.
Zeal And Ardor: Πρώτο κομμάτι που πρόκειται για ένα πανέμορφα δομημένο intro, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει soundtrack σε κάποια ταινία. Ξεκινάμε επομένως με θεατρικό τρόπο και πραγματικά ούτε που φανταζόμαστε τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Run: Μπαίνουμε δυναμικά με το πρώτο single που κυκλοφόρησε από το album και ακόμα μια φορά παρατηρούμε μία φοβερή δομή που κυμαίνεται μεταξύ black ξεσπασμάτων και πιο γρήγορων εναλλαγών που εκρήγνυνται σε κάθε νότα.
Death To The Holy: Άλλο ένα τραγούδι γεμάτο ένταση που έχει και τα πρώτα gospel στοιχεία σε μικρή διάρκεια, ενώ εδώ τα φωνητικά είναι λίγο πιο death και συνδυάζονται άψογα με τα βαριά κι επιθετικά στοιχεία στις κιθάρες.
Emersion: Αυτό, θεωρώ, ότι είναι το μόνο αδύναμο κομμάτι του δίσκου, αλλά και πάλι έχουμε μία διαφορετική προσέγγιση της μουσικής από τους Zeal με το ηλεκτρονικό στοιχείο να συνοδεύεται από black κραυγές και blasts. Απλά ήταν, προσωπικά, λίγο μονότονο, αλλά μιλάμε για ένα μηδαμινό παράπτωμα.
Golden Liar: Πολύ δυνατή μπαλάντα με gospel περάσματα σε vibes Hozier που δημιουργούν ένα ατμοσφαιρικό και συναισθηματικό κομμάτι που σπάει όμορφα την άγρια πλευρά των Zeal.
Erase: Επαναφορά στα επιθετικά τραγούδια με ένα γρήγορο και συνάμα μελωδικό banger κομμάτι που τα σπάει ολοκληρωτικά και διαδέχεται έξυπνα τη προηγούμενη μπαλάντα.
Bow: Άλλο ένα δυνατό δείγμα από τους Zeal που παραλληλίζεται μοναδικά με τα gospel μελωδικά δεύτερα φωνητικά που κάνουν φοβερή αντίθεση με το όλο σύνολο.
Feed The Machine: Για άλλη μία φορά, η μπάντα δείχνει πόσο έξυπνη είναι, αφού αυτό το κομμάτι έχει τα στοιχεία από τα δύο προηγούμενα κομμάτια και ταιριάζει άψογα στο "καπάκι".
I Caught You: Η αρχή θα μπορούσε να αποτελεί δείγμα από System Of A Down και εκεί που λες ότι θα πάει κάπως έτσι το κομμάτι, τα αλλάζει όλα και γυρνάει σε black metal επίπεδα.
Church Burns: Φοβερή ροκιά με τα βασικά gospel περάσματα που θυμίζει πολλές μπάντες που μιξάρονται όλες σε ένα κομμάτι μόνο.
Gottendammerung: Προσωπικά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, ενώ έχει στοιχεία από Dillinger Escape Plan και Converge που είναι σαν να δένουν με Hozier.
Hold Your Head Low: Αρχίζει soul/jazz και καταλήγει σε μελωδικό black και τελειώνει σε πιο hardcore μπαλάντα. Άλλο ένα top δείγμα!
J-M-B: Γρήγορο, πάνκικο και κομψότατο που παρουσιάζει ένα πιο punky ύφος της μπάντας που ταιριάζει τζάμι.
A-H-I-L: Κλείνουμε με ένα ambient outro που θα μπορούσε να έχει μία πιο στυλιστική έξοδο, αλλά δεν παραπονιόμαστε καθόλου μετά από όσα ακούσαμε.
Οι στίχοι εστιάζουν στη σκλαβιά και στη καθημερινή απανθρωπιά που παραλληλίζεται με γνώμονα το Σατανισμό και μια διαφορετική προσέγγιση της θρησκείας μέσω του μυαλού και τις ιδεολογίες του τραγουδιστή. Το εξώφυλλο είναι αινιγματικό και σίγουρα σχετίζεται άμεσα με το στιχουργικό μέρος με εστίαση στα μαύρα χέρια, που προφανώς συμβολίζουν τη σκλαβιά των έγχρωμων ανθρώπων που είχαν περάσει και το ρατσισμό που μαστίζει την ανθρωπότητα καθημερινά, που κάνουν αντίθεση στο λευκό σύνολο. Η παραγωγή είναι απλά άρτια και πεντακάθαρη με μεγαλύτερη κρυστάλλινη ακουστική από τα προηγούμενα albums.
Έχουμε, λοιπόν, έναν άκρως ολοκληρωμένο δίσκο και αμέτρητα είδη μουσικής που μπορούμε να διακρίνουμε πιο εύκολα, ακούγοντας όλο και πιο πολύ το δίσκο.
Βαθμολογία:
9/10
Facebook: https://www.facebook.com/zealandardor/
Bandcamp: https://zealandardor.bandcamp.com/music
