O Ryo μας έρχεται από την Ινδονησία με το φοβερό project του με όνομα
PURE WRATH το οποίο έχει κάνει αρκετό θόρυβο στο χώρο του ατμοσφαιρικού black metal από πολύ νωρίς και πολλοί βάζουν το χέρι τους στην φωτιά ότι θα γράψει ιστορία στο είδος.
Στις 18 Φεβρουαρίου θα κυκλοφορήσει και επισήμως το τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του "Hymn to the Woeful Hearts" για το οποίο θα μιλήσουμε τώρα. Δίσκος που έρχεται να διαδεχτεί το εξαίρετο "Sempiternal Wisdom" του 2018 που ήταν ένα μεγάλο σκαλοπάτι για την διαδρομή του Ryo, οπότε πάμε να δούμε τι καλούδια μας έχει ετοιμάσει ο φίλος μας.
Η εισαγωγή ξεκινάει με μια λυπητερή epic αισθητική που αμέσως σου φέρνει στο μυαλό το εξώφυλλο του άλμπουμ το οποίο είναι σαν να έχει σχεδιαστεί και χρωματιστεί από τις μουσικές συνθέσεις του που συνεχώς δημιουργούν εικόνες όση ώρα διαρκεί ο δίσκος .
Οι ατμόσφαιρες είτε είναι μελωδικές με εξαιρετικά tremolo picking είτε ακολουθούν μια πιο κρύα και σκοτεινή πλευρά old school μας γεμίζουν με το στοιχείο του σπαραγμού, που αναπαράγεται μέσα μας εξαιτίας της κάθε σύνθεσης που ξύνει τα μακροχρόνια απωθημένα μας.
Τα drums με την φωνή και τις κιθάρες σμίγουν ωραία με το epic στοιχείο , είτε παίζοντας σε γρήγορες είτε σε μεσαίες ταχύτητες, όλες θα σε καλύψουν σε μεγάλο ποσοστό γιατί βαδίζουν υπέροχα με τις συνθέσεις .
Το συγκρότημα σε βάζει σε ένα μονοπάτι θλίψης, χωρίς όμως να σου ρίχνει την διάθεση από την κατάθλιψη, ίσα ίσα σου περνάει πολλά συναισθήματα με δυναμικό τρόπο χωρίς να γίνεις κατσούφης.
Βέβαια υπάρχουν και τα πολύ χαλαρωτικά σημεία που καλά κάνουν και υπάρχουν, έτσι κάνουν τον ακροατή να ανυπομονεί για τον επόμενο ανεμοστρόβιλο που θα τον σηκώσει σαν φτερό στον άνεμο με τα μαγικά αιθέρια riffs.
Η φωνή εκτοξεύει ατελείωτη κραυγαλέα καταχνιά και δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη θεωρώ γιατί κολλάει απίστευτα με όλο αυτό το atmospheric στύλ .
Επιπλέον υπάρχουν καθαρά φωνητικά που με τον κατάλληλο αργό ρυθμό σε ανυψώνουν εκεί που δεν το περιμένεις ενώ τα ήρεμα έγχορδα με τα πλήκτρα δίνουν το στίγμα τους. Γενικά η κάθε σύνθεση δεν γράφτηκε τυχαία, το παραμικρό που υπάρχει ομορφαίνει τον δίσκο.
Οι κιθάρες στους γρήγορους ρυθμούς και σε αρκετές επικές συνθέσεις με πηγαίνουν στους Windir ως επιρροή προσωπικά, ενώ υπάρχουν και πολύ καλές ρυθμικές μελωδίες που θα τις ήθελα να υπάρχουν λίγο παραπάνω.
Εάν μπορούσα να απομονώσω ξεχωριστά το κάθε όργανο μόνο του πιστεύω ότι πάλι θα υπήρχε η ίδια μαγεία του ήχου και ακόμη πιο πολύ. Δεν γίνεται να μην ερωτευτείς αυτόν τον δίσκο ακόμα και να μην ακούς black metal θα σου δώσει γερές συγκινήσεις και θα καλοδεχτείς την επική του ηχοδομή και τις ατμόσφαιρες που διαθέτει.
Προσωπικά είχα μεγάλες απαιτήσεις από τον Ινδονήσιο φίλο μου που με γλύκανε με το παραπάνω.
Θα τον κατατάξω πολύ ψηλά και ας διανύουμε τους πρώτους μήνες του 2022 γιατί το αξίζει με τα χίλια, είναι από τις δουλειές που νιώθεις την τέχνη να ρέει μέσα από τον extreme ήχο.
Βαθμολογία:
9.3/10
Bandcamp https://purewrath.bandcamp.com/
Facebook https://www.facebook.com/purewrath/
