Η death metal χρονιά δείχνει όλο και πιο πολύ το επιθετικό της πρόσωπο και όλες οι κυκλοφορίες έρχονται απανωτές για ένα ακραίο έτος.
Οι Necrophagous έρχονται μετά από πολύ καιρό με το νέο τους υλικό και μπορώ να πω πως, ενώ πριν περνούσαν λίγο αδιάφοροι, τώρα κάνουν τη παρουσία τους αισθητή. Οι κιθάρες έχουν old school χαρακτήρα με τα κύρια riffs να θυμίζουν Morbid Angel και Autopsy με ικανοποιητικά solos που είναι σύντομα, αλλά αγκαλιάζουν όμορφα τη μουσική δομή χωρίς να κουράζουν. Το μπάσο μού έκανε προσωπικά εντύπωση γιατί είναι ευδιάκριτο και καταλαβαίνει κανείς τις συνθέσεις του που κινούνται λίγο πιο τεχνικά από το σύνολο και φέρνουν ήχους από Beyond Creation. Τα drums έχουν κι αυτά old school ύφος με τα μινιμαλιστικά blasts να ακολουθούνται από πιο αργόσυρτα παιξίματα και μερικές κοφτές εναλλαγές που θεωρώ ότι ταιριάζουν στο στυλ της μπάντας. Τα φωνητικά είναι παλιομοδίτικα και κινούνται σε ιαχές Autopsy και Cannibal Corpse με τα βραχνά σημεία να προσθέτουν λίγη "βρωμιά" στον ήχο της μπάντας.
Στιχουργικά μιλούν γενικότερα για διάφορα θέματα, άλλοτε πιο μυθολογικά κι άλλοτε πιο gore, καθώς παρόλο που περνούν λίγο αδιάφοροι, δεν μπορώ να πω όμως ότι είναι και κακογραμμένοι, οπότε είμαστε κομπλέ. Το artwork είναι καλοσχεδιασμένο, αλλά θεωρώ ότι είναι λίγο άκυρο με το ύφος της μπάντας και θα ταίριαζε πιο πολύ σε viking ή folk metal παρά σε death. Η παραγωγή δεν μπορώ να πω ότι με τρέλαινε ούτε ότι δεν μου άρεσε. Είναι απλή και πιο old school με τα όργανα να ακούγονται όλα ίσα, οπότε δεν έχουμε κάτι κακό. Απλά είναι λίγο γυμνή και λιτή χωρίς κάποιο εφέ.
Γενικότερα, ο δίσκος δεν είναι σε καμία περίπτωση κακός, αλλά είναι ένας δίσκος που παίζει ευχάριστα χωρίς να κουράζει. Κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαν να κοπούν 2 κομμάτια γιατί έχει μεγάλη διάρκεια και μονοτονίζει μετά από ένα σημείο, αλλά από την άλλη περνάς ευχάριστα την ώρα σου χωρίς να είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο.
Βαθμολογία:
7/10