Έσκασε και το νέο album από τους τεχνικούς Γάλλους deathsters και έχουμε να παρατηρήσουμε πολλά νέα στοιχεία και αλλαγές στον ήχο τους.
Έβδομο album αποτελεί ο διάδοχος του "Magma" και επιστρέφει δυναμικά με τις συνθέσεις των Gojira. Οι κιθάρες είναι βαριές και μελωδικές, ενώ μας παραπέμπουν αρκετά στα προηγούμενα album όπως "From Mars To Sirius" και "The Way Of All Flesh" και συνδυάζουν όμορφα το νέο ήχο των Gojira με τα mainstream περάσματα και με τα groovy breakdowns. Το μπάσο ακούγεται βαρύ γενικά και παραγωγικά θεωρώ ότι παίρνει τη θέση που του αξίζει, καθώς ο Jean-Michel είναι ένας πολύ δυνατός μπασίστας. Τα drums κλασσικά πολύ γρήγορα με blasts και πολλά groovy περάσματα με τις δίκασες και το ταμπούρο να ακούγονται τσίτα και τα πιατίνια να δίνουν extra όγκο σε όλη τη σύνθεση. Τα φωνητικά του Joe συνδυάζουν έξυπνα τα επιθετικά growls με τα καθαρά περάσματα και για άλλη μια φορά ο frontman των Γάλλων δείχνει το μεγαλείο του. Ένα καινούριο στοιχείο, όμως, που κάνει εντύπωση είναι τα chants που παραπέμπουν στον Αφρικάνικο ήχο μαζί με τα toms και τα ντέφια που μας φέρνουν τον folk ήχο της ζούγκλας στα αυτιά μας. Αυτό βέβαια είναι αρκετά πειραματικό και σε πολλούς fans των Gojira μπορεί να φανεί περίεργο, καθώς τα mainstream περάσματα είναι λίγο επίφοβα. Προσωπικά θεωρώ ότι εκεί οι Gojira πήραν ένα ρίσκο και δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου, φέρνουν ένα νέο ήχο αλλά δεν κρατούν το παλιό βαρύ ήχο που μας είχαν συνηθίσει.
Παραγωγικά οι Gojira σταθερά κάνουν πολύ καλή δουλειά, καθώς όλα ακούγονται ίσα και κρυστάλλινα. Το artwork είναι καλοσχεδιασμένο χωρίς πολλές λεπτομέρειες ενώ μας παραπέμπει στο νέο ήχο των Gojira και στη θεματολογία που ακολουθούν με την αγάπη τους για τα δάση το Αμαζονίου. Στιχουργικά, όπως πάντα, θίγουν κοινωνικά θέματα γύρω από τη γη και πιο συγκεκριμένα αυτή τη φορά γύρω από τον Αμαζόνιο και τις φυλές που ζουν εκεί.
Ο νέος δίσκος των Gojira είναι πολύ δυνατός, απλά θεωρώ ότι τα νέα στοιχεία που έβαλαν δεν ταιριάζουν στο ύφος από τα πιο παλιά albums. Ενώ μερικά κομμάτια θυμίζουν τα επιθετικά κομμάτια των Gojira, μερικά άλλα είναι πιο mainstream και πειραματικά. Αναμένουμε το επόμενο album που ελπίζω να ακούγεται πιο πολύ σαν τους πρώιμους Gojira με τα χαοτικά τους riffs.
Βαθμολογία: 7.5/10