Και το ταξίδι, σε ατμοσφαιρικά μονοπάτια...Συνεχίζεται..
Κλασικοί, άκρως αγαπημένοι, μοναδικοί και σταθεροί στο είδος που παίζουν, και φυσικά πιστοί στα ραντεβού τους και στις δουλειές που έχουν
προσφέρει στο metal κοινό και στους Fans ανά τα χρόνια.
Είναι ορισμένες λέξεις για να μπορέσει κάποιος να χαρακτηρίσει τους Φινλανδούς Swallow the Sun, οι οποίοι μετράνε 21 χρόνια πορείας,
έχοντας προσφέρει απλόχερα 8 άλμπουμ το ένα καλύτερο του άλλου.
Μια μπάντα που ξέρει πολύ καλά και αβίαστα θα λέγαμε να ταξιδεύει τον ακροατή σε μελωδικά Doom/Death μονοπάτια, μονοπάτια της θλίψης
προσδίδοντας έντονη την γεύση της απώλειας, του θανάτου, της απόγνωσης, μία στενάχωρη κατατονική ατμόσφαιρα εν τέλει.
Μια ζοφερή παγωμένη μυρωδιά.
Τρία χρόνια μετά το When a Shadow Is Forced into the Light του 2019 οι Swallow the Sun επιστρέφουν δυναμικοί όπως πολύ καλά γνωρίζουν
να κάνουν, με τον νέο τους δίσκο με τίτλο Moonflowers δια μέσω της Century Media Records, ταξιδεύοντας μας επί 52 λεπτά σε όμορφες μελωδίες.
Η όλη ατμόσφαιρα του πόνου, το όλο έντονο συναίσθημα της απώλειας και του θανάτου, η όλη πικρή γεύση στεναχώριας γι' αυτόν που μένει πίσω,
η όλη αυτή εικόνα, έρχεται θα λέγαμε να εμπλουτιστεί απ' την απώλεια που βίωσε ο κιθαρίστας και συγγραφέας των κομματιών ο Juha Raivio,
ο οποίος έχασε την αγαπημένη του Aleah Stanbridge των Trees of Eternity το 2016 με τον δίσκο που κυκλοφόρησαν τότε να έχει βαρύ κλίμα. Πιστοί στο καθήκον τους, έρχονται να συνεχίσουν από κει που σταμάτησαν...
Για μπάντες, όπως καλή ώρα όπως οι Swallow, θα λέγαμε πως τα λόγια είναι περιττά..
Ειδικά στο στυλ αυτό..
Τολμώ να πω σαν fan του είδους αλλά και σαν λάτρεις της μουσικής μας, πως είναι μια μπάντα όπου την κακή τους δουλειά την λες απλά μέτρια..
Ένας πολύ ωραίος δίσκος ο οποίος σου βγάζει πολλά διαφορετικά ακούσματα απο Anathema, Katatonia, Paradise Lost, My Diyng Bride ανά σημεία..
Και λογικό κιόλας να πεις ότι θα δίνετε αυτό το συναίσθημα απλά και μόνο γιατί αν δεν ήταν αυτοί δε θα υπήρχε κανείς άλλος στο είδος αυτό.
Κακό φυσικά δεν είναι να δείχνεις τις επιρροές σου..
Κατ' εμέ στο κομμάτι "Woven Into Sorrow" μου έρχεται έντονα κάτι απ' το Silent Lucidity των Queensryche ενώ λίγο παρακάτω, στην ολοκλήρωση
των 5΄ λεπτών μου έρχεται αρκετά έντονο το χρώμα των Lamb of God εκεί στα άγρια φωνητικά ενώ στο κλείσιμο φέρνει πολύ σε Draconian..
Αν με ρωτούσε κάποιος ποιο ειν' αυτό το κομμάτι που ξεχώρισα μέσα απ' όλον αυτόν τον χαμό θα διάλεγα το "Τhe Void".
Ένα κομμάτι το οποίο στα δικά μου αυτιά θυμίζει λίγο katatonia, My Diyng Bride, November s doom, ενώ συναντάμε θα έλεγα μια Post Rock χροιά
και μια όμορφη γλύκα απο Antimatter..
Ένα πραγματικά φοβερό κομμάτι που ξεχώρισα μέσα σ' όλο αυτό το χάσιμο.
Απ' την πρώτη νότα του δίσκου μέχρι το τέλος το the void σε κάνει να χάσεις την αίσθηση του χρόνου, του χώρου, της ύλης σου..
Bαθμολογία:
8,8/10
Homepage http://swallowthesun.net/
Facebook https://www.facebook.com/swallowthesun
