Οι Αμερικανοί deathcorers έρχονται 2 χρόνια μετά το "The Valley" με τη νέα τους κυκλοφορία που θα διχάσει (κατ'εμε τουλάχιστον) πολλούς, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Δυστυχώς στη δική μου περίπτωση συνέβη το αρνητικό αποτέλεσμα, ίσως γιατί είχα συνηθίσει έναν πιο επιθετικό και διαφορετικό ήχο από τους Whitechapel στα πρώτα τους βήματα και εδώ δεν με έπιασε, κάτι που άρχισε να συμβαίνει από το προηγούμενο δίσκο.
Ξεκινάμε από τις κιθάρες που στα deathcore σημεία θερίζουν όπως τα παλιά τους τραγούδια, αλλά στις μπαλάντες κουράζουν και δεν ταιριάζουν στο ύφος της μπάντας που μας έχει συνηθίσει σε άγρια ξεσπάσματα και αυτό συμβαίνει σε τουλάχιστον 3 κομμάτια από τα 11.
Το μπάσο παίζει όμορφα πίσω από κάθε σύνθεση και αποτελεί από τα δυνατά μέρη της μπάντας με το δικό του ήχο να παίρνει διαφορετική μορφή σε κάθε κομμάτι. Τα drums, όταν τα τραγούδια ξεσπούν, είναι άμεσα και βαριά με τον παλιακό τους ήχο να δένει άψογα με τα μοντέρνα στοιχεία, αλλά όταν μπαίνουν στις μπαλάντες είναι μεν ρυθμικά αλλά οι κιθάρες και τα ήρεμα περάσματα κάνουν και τα drums μονότονα.
Τα φωνητικά στα growls είναι κλασσικότατα Whitechapel που δαγκώνουν καρωτίδες, αλλά στα ήρεμα τραγούδια είναι αρκετά μελωδικά αλλά αδιάφορα, τουλάχιστον για το ύφος των Whitechapel.
Οι στίχοι έχουν πιο φιλοσοφικό κι ανθρώπινο χαρακτήρα, ακολουθώντας τα βήματα του "The Valley", τα οποία δεν είναι και τόσο χαρακτηριστικά της μπάντας. Το artwork είναι λιτό αλλά κι αυτό περνάει αδιάφορο, καθώς θυμίζει πιο πολύ Tool και prog μπάντες παρά deathcore. Η παραγωγή είναι το δυνατό κομμάτι του δίσκου, οπότε εκεί δεν διαφωνούμε ότι είναι μοναδική και όλα τα όργανα ακούγονται πένα και ίσα.
Οφείλω να αναγνωρίσω το πειραματισμό της μπάντας και το διαφορετικό στυλ που θέλουν να περάσουν και σίγουρα ίσως σε πολλούς το καταφέρνουν, αλλά στους πιο old school οπαδούς -όπως κι εμένα- που είμαστε συνηθισμένοι στα παλιά κι ακραία μονοπάτια των Whitechapel, σίγουρα πολλοί απογοητεύονται.
Βαθμολογία:
6/10
Facebook: https://www.facebook.com/whitechapelband