Nα λοιπόν άλλο ένα συγκρότημα απο μη αγγλόφωνη χώρα. Η αλήθεια είναι πως καιρό είχαμε να δούμε ένα αμιγώς λατινικό σχήμα
να φτάνει ψηλά στα sites ώστε να μπαίνει στα καλύτερα αλμπουμ του μήνα.
Οι φίλοι μας λοιπόν οι Suffering Sights απο το Σαντιάγκο της Χιλής είναι μια καινούρια μπάντα, μόλις 4 χρόνια στο κουρμπέτι. Δημιουργήθηκαν το 2017 και κυκλοφόρησαν το '18 το πρώτο τους ντεμο με τίτλο "Worthy Acts of Hate".
H πρώτη τους επίσημη δουλειά ήρθε ένα χρόνο μετά, το EP "Existensial Realism" και πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησαν και το ντεμπούτο τους απο την Burning Coffin Records με το όνομα "When Sanity Becomes Insanity".
Το οποίο ντεμπούτο τους λοιπόν τολμώ να πώ οτι με πήγε πίσω στις πρώτες μέρες του death metal τότε που ακόμα δεν ήξερες πως να το χαρακτηρίσεις απο την ομοιότητα που είχε με το thrash. Μέσα απο μπάντες όπως Possessed, Sepultura (περιόδου Schizophrenia),Incubus, Demolition Hammer, αλλά και την αμεσότητα και τραχύτητα των πρώτων δίσκων της Γερμανικής thrash σκηνής, καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν με αυτήν την εφηβική αφέλεια και περισσή ωμότητα που διαχέουν μέσα στον δίσκο.
Τα riff φυσικά παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, γεμάτα απο βενζίνη, νέφτι και κηροζίνη μαζί είναι το υλικό που βάζει φωτιά στις κιθάρες και σε παροτρύνει να μπείς στο circle-mosh pit και να κοπανηθείς ξανά σαν έφηβος.
Δεν θα σου πώ περισσότερα για τα όργανα αφού ο δίσκος είναι κατευθείαν βγαλμένος απο την περίοδο '86-'90 πράγμα που σημαίνει πως θα ακούσεις τσιτωμένες κιθάρες, εξαφανισμένο μπάσο (oχι πάντα, σε κανα-δυο κομμάτια βγαίνει μπροστά σε φάσεις και τότε καταλαβαίνεις πως μόνο κουλός δεν είναι ο μπασίστας) και ντραμς που σε διαλύουν με δίκασες, ταχύτατα τουπα-τουπα και blasts. Όσον αφορά τα φωνητικά είναι κλασικά με δέκα τόνους reverb με αρκετό γρέζι αλλά χωρίς να είναι brutal (στο σημείο 0 μεταξύ thrash και death).
Αυτό που μου άρεσε όμως πιο πολύ με τους Suffering Sights όμως ήταν το οτι δεν είναι απλά αντιγραφείς ή ξεπατικοτούρες μεγάλων και ένδοξων ονομάτων του παρελθόντος. Φαίνεται οτι το γουστάρουν αυτό που παίζουν και στο περνάνε αυτό. Εξάλλου πόσοι και πόσοι δεν ξεκίνησαν με στυλ φουλ επηρεασμένο απο κάποιο απο τα μεγάλα συγκροτήματα των 80s-90s, με δυο πρόχειρα αλλά τρανταχτά παραδείγματα τους Obscura και τους Skeletal Remains.
Φτάνει βεβαίως να το εξελίξουν κάπου κι οχι να μείνουν στην ξερή αποστήθιση/παπαγαλία των προπατόρων τους. Στα θετικά του δίσκου είναι το μεράκι και το πάθος που βγάζουν οι Χιλιανοί. Το γνωστό αυτό πάθος που έχουν όλα τα λατινοαμερικάνικα συγκροτήματα όταν καταπιάνονται με κάτι. Στα αρνητικά η ξερή αντιγραφή ενός ήχου που ναι μεν λατρεύουμε να ακούμε αλλά η αλήθεια είναι οτι είναι χιλιοακουσμένος και χιλιοπαιγμένος.
Mετά απο αυτά δεν νομίζω να σε έχω αφήσει ακάλυπτο σχετικά με το πως ακούγεται το "When Sanity Becomes Insanity". Πάμε άλλη μια. Ταχύτητα, καυτά αλλά ουσιώδη riff, φωνητικά με τσαμπουκά για καυγά, και δυνατή old school παραγωγή. Ελπίζω στον επόμενο να προσθέσουν και την δική τους πινελιά.
Ως εκ τούτου...
Βαθμολογία:
7,8/10
