Kαι επιστρέφουμε στα γνωστά μας λημέρια του deathcore/brutal death. Αφορμή γι αυτό, το νέο αλμπουμ των Νοτιοαφρικανών Vulvodynia
. Nα πώ την αλήθεια τώρα μόλις τους ανακάλυψα. Και μου φαίνεται οτι αυτό θα το πούμε ακόμα πολλές φορές φέτος.
Οι Vulvodynia λοιπόν είναι μια brutal deathcore μπάντα με το νέο της άλμπουμ "Praenuntius Infiniti" να κυκλοφορεί μέσα απο την Unique Leader στις 17 του μηνός. Η μπάντα είναι σχετικά καινούρια, μετράει μόλις 7 χρόνια ύπαρξης, αλλά έχει προλάβει να παρουσιάσει πλούσιο δισκογραφικό ρεπερτόριο. Το "Praenuntius Infiniti" είναι το 4ο full ενώ στο ενδιάμεσο των κυκλοφοριών τους έχουν κυκλοφορήσει 3 ΕΡ και 3 Split.
Μην έχοντας ακούσει παλιότερο αλμπουμ ή υλικό τους εν γένει τολμώ να πώ πως εδώ έχουμε να κάνουμε με brutal deathcore απο τα καλύτερα του είδους. To αλμπουμ βασικά αποτελεί την συνέχεια απο ένα EP του 2015 με τίτλο "Finis Omnium Ignorantiam" στιχουργικά τουλάχιστον μιας και στο νέο αλμπουμ έχουμε το τέλος της ιστορίας.
Μουσικά ο δίσκος μοιράζεται τις καλύτερες επιρροές απο Black Dahlia Murder, Ingested και Pathology. Tα χαρακτηριστικά του είδους είναι όλα εδώ με έμφαση στις βαριές κιθάρες, και στα blasts. To ηχητικό αποτέλεσμα βγαίνει πολύ αρρωστημένο προς τα έξω, με τα riff να διατρέχονται απο μια δυστοπική παράνοια.
Τα solos ακούγονται σαν τίτλους τέλους απο sci-fi ταινία με ιδιαίτερη τεχνική και κλίμακες που συναγωνίζονται με δυσαρμονικές μελωδίες. Γενικά στις κιθάρες επικρατεί ένα χαοτικό σύμπλεγμα μεταξύ groovy και πολύπλοκων μερών που θα το καταλάβεις μόνο αν μπείς στο πετσί του δίσκου.
Το rhythm section απ την άλλη είναι σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα, ειδικά οι παικτικές ικανότητες του μπασίστα Chris van der Walt είναι άλλου επιπέδου. Το slapping παίξιμο κυριαρχεί και προσδίδει επιπλέον τεχνική στο οικοδόμημα ενώ στα ντραμς ο Thomas Hughes είναι πραγματικά άψογος με την μόνη μου ένσταση να σημειώνει πως θα μπορούσαν να δώσουν λίγο παραπάνω ένταση στην μίξη των τυμπάνων.
Στην παραγωγή και στη μίξη τα πράγματα είναι υποδειγματικά. Τα όργανα ακούγονται υποδειγματικά. Εντάξει είναι μια αρκετά γυαλισμένη παραγωγή και μπομπάτη όπως όλα αυτού του είδους τα αλμπουμς.
Τα φωνητικά τέλος έχουν μια ευρεία γκάμα καφρίλας, απο τέρμα pig-squeals μέχρι pitched screams, ενώ ο τραγουδιστής δεν σταματάει να βρυχάται και να γουρουνίζει, μιλάμε απνευστί! Έχει αστείρευτα πνευμόνια και το δείχνει.
Εν κατακλείδι ο δίσκος είναι ένα σάπιο τεχνικό δημιούργημα φτιαγμένο για τις δυστοπικές κοινωνίες του μέλλοντος, σαν αυτό το εξαμβλωματικό τέρας που κυνηγάει τους ανθρώπους στο εξώφυλλο (πολύ δυνατό εξώφυλλο). Το συστήνω ξεκάθαρα για όλους όσους γουστάρουν brutal deathcore και μαζί με την νέα κυκλοφορία των Aborted είναι τα πιο βάρβαρα και άρρωστα άλμπουμ της χρονιάς ως τώρα.
Ως εκ τούτου...
Βαθμολογία:
8,4/10
https://www.facebook.com/vulvodyniaslam
https://vulvodyniaslam.bandcamp.com/
