Aπ τα λίγα συγκροτήματα που δεν είχα πολυασχοληθεί μαζί τους στο παρελθόν -με ποιόν να πρωτοασχοληθείς πια;
- ήταν και οι φίλοι μας οι Φινλανδοί death/doom Hooded Menace. Έτυχε όμως να πέσει στα χέρια μου και -όχι στου Νικ (Dexx) που τους είχε αναλάβει, το νέο τους άλμπουμ "The Tritonous Bell" και κατάλαβα γιατί μου το είπε να το ακούσω.
Λοιπόν ο δίσκος δεν είναι κακός σε καμμία περίπτωση. Έχει όμως μια ειδοποιό διαφορά σε σχέση με ότι είχαν κάνει ως τώρα. Αλλάξαν τόσο πολύ τον ήχο στις κιθάρες και τους ρυθμούς τους που τους κάνουν να ακούγονται σχεδόν σαν άλλη μπάντα.
Ναι έχουν τα δυνατά χαρακτηριστικά της φωνής του Harri Kuokanen αλλά ως εκεί. Ηχητικά πέρα απο κάποιες spooky ατμόσφαιρες που σε πάνε στο αραχνιασμένο πρόσφατο παρελθόν τους , υπάρχει μια εντελώς heavy metal οπτική. Ξεκάθαρες οι επιρροές απο King Diamond και Candlemass με groovy και πιασάρικους ρυθμούς σε μια μεγάλη στροφή προς πιο εύπεπτες φόρμες και κλασικές heavy metal μουσικές.
Ειλικρινά δεν την περίμενα τέτοια αλλαγή, καθώς είναι εμφανέστατη. Κατα τ άλλα εντάξει ο δίσκος δεν είναι κακός με την έννοια της αποτυχίας, σίγουρα όμως θα ξενίσει και ίσως να ξαφνιάσει αρνητικά τους οπαδούς που τους ήξεραν ως μια πολύ βαριά μουσικά μπάντα, με ήχο απόκοσμο και ασήκωτες κιθάρες. Σε αρκετά σημεία προσπαθούν να τονίσουν τα πιο απόκοσμα και death χαρακτηριστικά τους αλλά είναι ολοφάνερο πως δεν κολλάνε με την "στυλιστική" αλλαγή του όλου δίσκου.
Τώρα αν και οι ιδέες δεν λείπουν, και οι ενορχηστρώσεις και η παραγωγή είναι υποδειγματικές, εντούτοις το ρίσκο που αναλαμβάνουν με την μουσική στροφή σε πιο βατές και heavy μουσικές κατευθύνσεις είναι μεγάλο και ελπίζω να τους βγεί. Προσωπικά όμως πιστεύω πως θα δυσαρεστήσει αρκετούς οπαδούς τους.
Ως εκ τουτου...
Βαθμολογία:
6,5/10
