Με το tech/death θα έλεγα πως τα πάω πολύ καλά. Είναι αρκετές οι μπάντες του χώρου που μου αρέσουν,
ενώ και ο συνδυασμός καφρίλας και τεχνικής αρτιότητας όταν ξέρει να συνδυαστεί χωρίς να υπερβαίνει τα όρια του κουραστικού, φέρνει καταπληκτικά αποτελέσματα.
Μια τέτοια κατάσταση λοιπόν φαίνεται να συμβαίνει με το νέο δίσκο των Ophidian I, "Desolate". Οι Ισλανδοί (τελευταία ισλανδική μπάντα που θυμάμαι είναι οι Beneath που παίζουν παρόμοια αλλά στο πιο brutal), λοιπόν επέστρεψαν μετά απο 9 ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους (ένας θεός ξέρει γιατί τους πήρε τόσο), και κυκλοφόρησαν το δεύτερο τους άλμπουμ πριν λίγες μέρες μέσα απο την Season of Mist.
Τώρα επειδή έχει περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα απ το ντεμπούτο τους δεν μπορείς να κάνεις συγκρίσεις με το προηγούμενο. Το μόνο ίδιο είναι το στυλ. Απο εκεί και πέρα έχουμε να κάνουμε με υπερταχύτατα riff, drums φουλ στην τριγκα (τα διπλοπέταλα παίρνουν φωτιά), και ένα καινούριο στοιχείο, την μελωδία. Η αλήθεια είναι πως δεν περιμένεις σε αλμπουμ αυτού του είδους να ακούς "πιασάρικες" μελωδίες είτε με την μορφή των solos είτε με την μορφή των melodic leads. Πως τα κατάφεραν και τα πάντρεψαν έτσι ωστέ να μην ακούγονται ξεκάρφωτα είναι κάτι που με εξέπληξε.
Απο εκεί και πέρα ο δίσκος είναι ένας τυπικός δίσκος του είδους με τα τεχνικά μέρη να κυριαρχούν σαφώς, τα brutal growls να είναι σε αρμονία με το ηχητικό κομμάτι, και κάποιες δυσαρμονίες εδώ κι εκεί να δίνουν έξτρα χρώμα. Επειδή όμως έχουν κολλήσει κάποιους πιο πιασάρικους ρυθμούς μέσα στην χλαλοή των τεχνικοτροπιών, ο δίσκος δεν σε κουράζει και πάντα μια έκπληξη σε περιμένει στο επόμενο δευτερόλεπτο. Τα απότομα τελειώματα των κομματιών είναι αυτά που με ξένισαν λίγο αλλά εντάξει απο τέτοια συγκροτήματα όλα να τα περιμένεις, ενώ δεύτερο -πέστο αρνητικό- είναι οτι τα κομμάτια μοιάζουν πολύ μεταξύ τους σε σημεία και έπιασα τον εαυτό μου να νομίζει οτι ακούει το ίδιο ενώ είχε μπεί το επόμενο.
Εντάξει δεν θα σου κάνω ανάλυση πως ακούγονται. Οι άνθρωποι είναι παιχτούρες, τεχνικά είναι άπιαστοι. Δόμησαν όμως τα κομμάτια τους με τρόπο να μην ακούγονται μόνο απο τους φανατικούς τεχνοντεθάδες αλλά και απο πιο νορμαλ κοινό. Γι αυτό και τα έντυσαν και με πιο ευκολοάκουστα σημεία. Δεν κάνουν over-performing γιατί δεν χρειάζεται να αποδείξουν κάτι. Παίζουν τις κάλτσες τους μεν αλλά με ουσιώδη τρόπο και δεν φοβούνται να παίξουν και πιο απλά γιατί ξέρουν οτι έτσι θα κάνουν την διαφορά.
Εν κατακλείδι θα έλεγα οτι είναι ένα αλμπουμ που μπορεί να το ακούσει εκτός απο τους λάτρεις της tech/death σκηνής και οπαδοί του πιο νορμαλ death ήχου -οχι όμως του old school για να εξηγούμαστε καλύτερα γιατί ο ήχος του είναι καθαρά μοντέρνος.
Ως εκ τουτου...
Βαθμολογία:
7,7/10
https://www.facebook.com/OphidianI
