To δεύτερο άλμπουμ των blacksters απο την Σουηδία και την Ολλανδία είναι μαζί μας εδώ και ένα μήνα περίπου και πάμε να δούμε με τι έχουμε να κάνουμε.
Οι In Aphelion είναι επι της ουσίας το alter ego των Necrophobic, ένα παράλληλο προτζεκτ όπου οι 3 απ τους Necrophobic (Johan Bergebäck - κιθάρες, Sebastian Ramstedt - Μπάσο και μετά κιθάρα/φωνητικά, και ο Tobias Cristiansson - μπάσο) το δημιούργησαν το 2020 ως παράλληλη ασχολία με το κανονικό τους σχήμα. Προστέθηκε και ο ντραμερ Marco Prij και το γλυκό ήταν έτοιμο.
Όπως όμως έδειξε η πορεία μετά την τεράστια αποδοχή και επιτυχία του ντεμπούτου τους "Moribund" το 2022 -την σχετική κριτική του μπορείτε να βρείτε εδώ στο site,- η μπάντα το πήρε πολύ στα σοβαρά και ο δεύτερος δίσκος με τίτλο "Reaperdawn" πλέον είναι εδώ και μάλιστα με πολύ πιο λυσσαλέες διαθέσεις απ τον πρώτο.
Αυτό το καταλαβαίνεις αμέσως με το που ξεκινάει το "The Fields of Nadir" το πρώτο κομμάτι του "Reaperdawn". Black metal σαφώς επηρεασμένο απο τους Necrophobic αλλά απαλλαγμένο απο όλες τις death metal αναφορές των τελευταίων. Εννοείται πως οι Dissection-ική χροιά υπάρχει παντού στο άλμπουμ μιας και δεν μιλάμε για raw black metal αλλά τέρμα σκοτεινές και κατάμαυρες συνθέσεις με mid-tempo ρυθμούς που δεν διστάζουν βέβαια να τσιτώσουν το γκάζι όταν αυτό απαιτήται.
Απ την άλλη πάλι ενώ οι σκοτεινές και καταχθόνιες ατμόσφαιρες στις κιθάρες προσδίδουν αρκετές πιασάρικες μελωδίες και το απολαμβάνεις, δεν το χαρακτηρίζεις και melodic black metal αφού σε πολλές φάσεις η μαύρη καφρίλα σε πιάνει απ τα μαλλιά και σε κοπανάει με ένταση και θεομίσητη μανία μέχρι να ξεχάσεις το όνομά σου.
Τουτων δοθέντων μιλάμε για ένα μαύρο αριστούργημα αφού το άλμπουμ ισορροπεί με άνεση πάνω σε όλα αυτά. Το ακούς και παρακαλάς να μην τελειώσει. Οι κιθάρες με τα χαρακτηριστικά tremolo riffs σε καθηλώνουν ενώ τα περισσότερα απο αυτά είναι αξιομνημόνευτα και με αυτόν τον τρόπο σε βοηθάνε να κατανοήσεις το άλμπουμ.
Στα ντραμς έχει γίνει φοβερή δουλειά, με την μίξη να είναι στο κατάλληλο σημείο, καθιστώντας έτσι τον ήχο τους απόλυτο ρυθμιστή του δίσκου και στα φωνητικά τα ομοιογενή black shrieks μαζί με την κατάλληλη echo που τους δίνει βάθος, δίνουν στον δίσκο την προσωπικότητα και τον hateful μορφασμό που αποτυπώνεται στο πρόσωπό σου όταν θα το ακούσεις.
Στην παραγωγή όπως και στην μίξη όλα έχουν ταιριάξει άψογα σαν τουβλάκια του Tetris. Τέτοιο αποτέλεσμα είχα χρόνια να ακούσω στο black και πραγματικά μιλάμε για τρομερή απόδοση των οργάνων. Η οποία βέβαια οφείλεται και κατα 90% στις απίστευτες ιδέες των 2 κιθαριστών τις οποίες ξεδιπλώνουν με μαεστρία και κακουργηματική χειρουργική ακρίβεια στα σημεία που η μαύρη μελωδία συναντάει την αδυσώπητη καφρίλα.
Εν κατακλείδι, εδώ μιλάμε για ένα δίσκο που ξεπερνάει με άνεση τον ήδη υψηλό πήχυ που είχαν θέσει με το ντεμπούτο τους, θα έλεγα και πολύ καλύτερο και απο το τελευταίο Necrophobic που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος. Το "Reaperdawn" θα κερδίσει πολλούς extreme οπαδούς είτε death είτε black, ακριβώς γιατί θα τους κάνει να κολλήσουν με τις πραγματικά εμπνευσμένες συνθέσεις του, την φανταστική δουλειά στην κονσόλα, και την δομή των κομματιών που σε κάθε κομμάτι όλα είναι εκεί που πρέπει να είναι. Ξεκούραστος δίσκος και απολαυστικός.
Ως εκ τουτου...
Βαθμολογία:
10/10
Deezer https://www.deezer.com/en/artist/134271352
Facebook https://www.facebook.com/inaphelion
