Τρίτος δίσκος από τους blacksters της Βενεζουέλας και έρχονται με υλικό που σίγουρα θα συζητηθεί για αρκετό καιρό.
Η μπάντα είχε ήδη παρουσιάσει θετικά στοιχεία ειδικά από το προηγούμενό τους δίσκο, αλλά εδώ πραγματικά έρχεται για να τα ισοπεδώσει όλα στο διάβα της.
Οι κιθάρες είναι πιο μελωδικές από ποτέ με το avant-garde black στοιχείο να ξετυλίγεται συνεχώς και τις επιρροές από Deathspell Omega και Gaerea να αμφιταλαντεύονται σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά, ενώ οι ατμόσφαιρες που δημιορυγούνται είναι άκρως σκοτεινές και μελαγχολικές ταυτόχρονα χωρίς να σε κουράζουν καθόλου ούτε λεπτό. Το μπάσο έχει πιο τεχνική διάθεση με τις μελωδικές νότες να γλυκαίνουν το βαρύ ήχο από τις κιθάρες και να προκαλούν μία περίεργη ηρεμία στις συνθέσεις που είναι ότι πρέπει για να εξαπλωθεί η ατμόσφαιρα που χρειάζεται.
Τα drums είναι πιο άμεσα με τα blasts να φέρνουν το χαμό και να έχουν επιρροές από Gaerea και Mgla με αρκετές μοντέρνες προσεγγίσεις που ταιριάζουν άψογα στη μπάντα. Τα φωνητικά έρχονται να πλαισιώσουν και να εναρμονίσουν με άγριο τρόπο τον ήχο της μπάντας με τα growls να θυμίζουν αρκετά Gaerea και μερικές δόσεις από Misthyrming και Behemoth, καθώς τα καθαρά συμπληρώνουν το καρέ με το καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι στίχοι διαθέτουν μία μελαγχολία και μία αρνητικλη διάθεση που σε πνίγει γλυκά συνάμα με τις συνθέσεις της μπάντας και θεωρώ πως είναι αυτό ακριβώς που ταιριάζει στους Selbst. Το εξώφυλλο είναι τελείως αινιγματικό και έχει σίγουρα avant-garde αισθητική. Η παραγωγή σίγουρα είναι πιο δουλεμένη και καθαρή από τις προηγούμενες και φαίνεται ότι μέχρι κι εκεί έχει γίνει σωστή δουλειά.
Πολύ δυνατή κυκλοφορία και σίγουρα εδώ οι Selbst ανεβάζουν τον πήχη και πειραματίζονται, βάζοντας πολλά είδη μουσικής σε ένα.
Βαθμολογία:
8.5/10
Facebook: https://www.facebook.com/selbstbm
Bandcamp: https://selbst.bandcamp.com/music
