Το κόλλημα των τελευταίων ημερών ακούει στο Beyond the Hate.. Για να μην πω των τελευταίων εβδομάδων.. Και για να είμαι ειλικρινής είναι γερό σκαλωτικό κόλλημα που θα σου μείνει στο αυτί και θα σε ταλανίζει να το ακούσεις ξανά και ξανά απ΄ την αρχή..
Αν προβείς σε ένα ολοκληρωμένο σωστό άκουσμα του δίσκου τότε να είσαι σίγουρος ότι θα ελλοχεύει μέσα σου η επιθυμία να το ακούσεις ,και θα ψάχνει την πρώτη ευκαιρία, να βρει την άμυνά σου χαλαρή και να επιτεθεί χωρίς έλεος.. Να κατακλύσει όλο σου το είναι..Με όλη του την δύναμη και μανία.. Να σε κατακλύσει και να σε αφήσει έρμαιο του εαυτού σου με το πέρας του..
Η αλήθεια είναι ότι άργησα να το πάρω χαμπάρι κι αυτό λόγο πολλών πραγμάτων που βαραίνουν την καθημερόνητα μας..Αλλά .. Δε θα ξέφευγε κάτι τέτοιο απ' το δικό μου αυτί..
Ο λόγος λοιπόν για μια νεοσύστατη μπάντα από Φινλανδία, τους Beyond the Hate.. Φρέσκο αίμα στον χώρο που κοχλάζει.. Οι φίλοι μας από δω έρχονται το 2017 σε ύφος Melodic Death, και αν και μετρούν 7 χρόνια πορείας κουβαλάνε στην πλάτη τους 7 single και ένα ΕΡ.. Φέτος λοιπόν έρχεται επιτέλους η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και πραγματικά τσάκισε κόκκαλα, σάρωσε σκαλπ και ξερίζωσε αυτιά.. Τα πέταξε στο καζάνι και τα έκανε σούπα βελουτέ.. Τόσο απλά.. Beyond the Hate και Darkest Times το όνομα αυτού.. Και ιδού.. Η μπάντα πήρε το βάπτισμα του πυρός...Ένα άλμπουμ το οποίου κυκλοφόρησε μέσω της Inverse Records στις 8 Μαρτίου και έκανε χαμό και πάταγο αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις..
Είναι εθιστικό, χειρότερο από ναρκωτικό.. Σκαλώνει στον εγκέφαλο και σαρώνει ως πραγματικός όλεθρος τα εγκεφαλικά σου κύτταρα.. Καταιγισμός και μουσικός βομβαρδισμός κατά πάντων .. Στην ψυχολογία της ύλη σου, στην οντότητά σου, στην ψυχοσύνθεσή σου.. Έρχεται σιγά σιγά ,νωχελικά αλλά πονηρά και κακόβουλα με το πρώτο κομμάτι, το Sign of Weakness , για να σε μαγέψει, να σου στήσει τον ιστό της αράχνης, και να σε τυλίξει στο υφαντό του.. Κι εσύ, αν και πονηρεμένος , πέφτεις στην παγίδα του.. Και αυτό ήταν.. Δεν υπάρχει σωτηρία.. Δεν υπάρχει γυρισμός.. 4 λεπτά μελωδίας, έντασης, νεύρου, άγριων ανάλογων φωνητικών που σε κάνουν να πηγαίνεις το κεφάλι βαριά και έντονα πάνω κάτω στον ρυθμό του snare..
Αν ακούσεις προσεκτικά το άλμπουμ ξανά και ξανά θα δεις ότι οι τύποι έχουν κάνει μια αξιόλογη και πολύ προσεγμένη δουλειά και σου βγάζει πολλά διαφορετικά πράγματα.. Melodeath και melodoom death χρώματα με πένθιμο και μελαγχολικό χαρακτήρα .. Με δυνατό μπάσο, πανίσχυρα τύμπανα, μεγάλα riffs και φυσικά φοβερά φωνητικά .. Όλα μαζί προσφέρουν ένα πραγματικά τέλειο αποτέλεσμα γεμάτο αρμονία και ηρεμία.. Χάνεσαι μέσα στην δίνη του.. Χάνεσαι στον εσωτερικό σου κόσμο.. Βουτιά στην αναμνήσεις σου , στα λάθη σου, στον κόσμο γύρω σου, στην ίδια σου την ζωή και τον χρόνο σου.. Σε βάζει στο τρυπάκι να δεις τα πάντα γύρω σου πολύ αλλιώς.. Σαν ο χρόνος να σταμάτησε για σένα και να είσαι θεατής των πάντων γύρω σου.. Να καταλάβεις πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος που παιρνάς με τους αγαπημενους σου ανθρώπους και πόσο γρήγορα φεύγει..
Δε θα λέγαμε οτι σε καταθλίβει αλλά σου δίνει αυτήν την ώθηση που θες για να ζήσεις ανθρώπινα και όπως πρέπει.. Όπως κάποτε.. Σε
Προσωπικά εμένα, στο δικό μου ταπεινό αυτί έβγαλε πολλά και διάφορα πράγματα η μουσική τους και οι αλλαγές τους , με πήγε σε δίαφορα ποικίλα κανάλια.. Άλλωστε αυτή είναι και η μουσική..
Το Alone I Die πχ, το οποίο είναι το 2ο άσμα του δίσκου, με πήγε λίγο σε Ρaradise lost, Saturnus κατά τις εναλλαγές των άγριων φωνητικών στα καθαρά μελωδικά, κάτι απ' τις τελευταίες τους δουλειές, αλλά και απ' τις πρώτες εποχές των Lost.. Ειδικά εκεί στο ρεφρέν..
Και αφού πλέον έχουμε χωθεί μέσα στον βούρκο έρχεται το 4ο κομμάτι , το Black Within για να σου δώσει λίγες ανάσες και να σου προσφέρει λίγο φως μέσ' στο σκοτάδι, λίγες ελπίδες και νόημα κατά μία έννοια , κι αυτό γιατί εδώ συναντάμε την guest εμφάνιση της Katri Hiovain-Asikainen η οποία έρχεται και προσδίδει ακόμα περισσότερη ένταση και συναίσθημα.. Βαριά συναισθηματική έκρηξη , το βάρος της απώλειας θα έλεγε κανείς.. Αυτο ακριβώς συναντάμε εδώ.. Με έντονο το melodoom στοιχείο..
Θα έλεγα πώς οι τύποι από δω έρχονται να συνεχίσουν απο κει που σταμάτησαν οι Lost, ακόμα και με τον τελευταίο τους δίσκο, αλλά στέκονται εξίσου δυνατά στο πλευρό των Saturnus και όλου γενικά αυτού του σιναφιού..
Αξίζει κάποιος να το ακούσει και να αφιερώσει χρόνο.. Το αποτέλεσμα θα τον δικαιώσει..
΄Το κάθε ένα τραγούδι έχει να αφήσει κάτι ξεχωριστό και μοναδικό.. Όπως πχ το Dark Is the Sky το οποίο κοπιάζει με μια βαριά εισαγωγή η οποία ίσως σε πάει σε κάτι απο Clouds ίσως και ξάφνου . απ' το πουθενά μπαμ, πάρε να έχεις ξύλο.. Παγωμένη κιθάρα που σε κόβει σαν θάνατος και τα φωνητικά φυσικά να πετάνε την σάρκα σου στις διαστάσεις..
Το Dead Ones, εκέι πρός το τελειώμα του , καθώς η μουσική αρχίζει να σβήνει και να πέφτει η αυλαία μου αφήνει την αίσθηση ότι ίσως μελλοντικά, στο επόμενο ίσως άλμπουμ τους, δούμε τίποτα ατμόσφαιρες όπως έκαναν οι Fires in the distance στο τελευταίο τους άλμπουμ.. Πάντως απο μένα είναι ναι αν βλέπαμε κάτι τέτοιο.. Τόσο όσο πάντα έτσι ώστε να μη ξεφύγουν απ' τον δρόμο τους..
Το Darkest Times με λίγα λόγια είναι μια μελωδική μελαγχολική επίκληση σε όλους αυτούς που έφυγαν απο κοντά μας στην μέχρι τώρα διαδρομή..
Είναι μια φοβερή ντεμπούτο δουλειά η οποία δείχνει πως θα έχει μια πολύ καλή συνέχεια.. Φυσικά μένει μόνο να δούμε..
Βαθμολογία: 8,5/10
Facebook https://www.facebook.com/BeyondTheHate?locale=el_GR
Bandcamp https://beyondthehate.bandcamp.com/music
