Μέσα στο λιοπύρι και στις τελευταίες εξελίξεις με την έναρξη της νέας μας εκπομπής στο ιντερνετικό ραδιόφωνο, οι κριτικές μας πήγαν λίγο πίσω.
Για να επανέλθουμε στα τεκταινόμενα όμως.
Το νέο δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "Process of Extinction" μέσα απο την Inverse Records κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες οι Bloodbeat απο το Βερολίνο της Γερμανίας. Οι Bloodbeat είναι μια σχετικά καινούρια μπάντα που ιδρύθηκε το 2014 απο τους Brian και Jason στις κιθάρες ενώ στο ryhthm section έχουμε τους Aiko και Paul απο το 2017 σε μπάσο και drums αντίστοιχα. Το πρώτο τους αλμπουμ είχε κυκλοφορήσει το 2016 με τίτλο “Μurderous Art”.
Mε νέο δίσκο λοιπόν ονόματι “Process of Extinction” επανέρχονται 4 χρόνια μετά και με σαφώς πιο βελτιωμένο ήχο.
Ο δίσκος είναι βαρύς, με ξεκάθαρο στήσιμο πάνω στα κιθαριστικά riff του ιδρυτικού δίδυμου. Το μπάσο (o τύπος είναι φοβερός παίχτης ακούστε στα ακουστικά τι παπάδες παίζει και πόσο κρίμα είναι που θάβεται όλος αυτός ο ήχος πίσω απ τις κιθάρες), και τα ντραμς των δυο νέων μελών είναι άψογα συνδυασμένα με ρυθμικές δίκασες αλλά και βάρος που προσθέτει ο βόμβος του μπάσου, που σε συνδυασμό με τα στακάτα riff δίνουν ένα πολύ έντονο groovy χαρακτήρα στο δίσκο. Μεσαίες ταχύτητες και κομμάτια για headbanging επηρεασμένα απο Benediction περιόδου “Τhe Dreams you Dread” - “Grind Bastard” αλλά και Napalm Death περιόδου "Harmony Corruption". Θα έλεγα οτι ο δίσκος σε σχέση με το ντεμπούτο τους είναι μεν πιο βελτιωμένος ηχητικά και παικτικά αλλά χάνει σε βαρβαρότητα και κτηνωδία. Ενώ στον προηγούμενο συνέβαινε το αντίθετο. Μου φαίνεται πως πρέπει να βρούν την χρυσή τομή.
Δεν θα τον πώ κακό δίσκο με τίποτα, είναι άκρως πορωτικός και φουλ δυναμικός με πολύ ωραίες ιδέες και καλοδουλεμένος. Τα φωνητικά σε αντιδιαστολή με το προηγούμενο είναι πιο βατά και αναγνωρίσιμα, με ξεκάθαρη επιρροή τον David Ingram. Σε κάποιες φάσεις σου δίνει την αίσθηση οτι απλά γκαρίζει. Γνώμη μου ισχυρή πάντως είναι οτι έπρεπε να κρατήσουν τα φωνητικά του ντεμπούτου κι οχι να τα “γυαλίσουν” ωστέ να γίνουν πιο κατανοητά. Εκεί χάθηκε μεγάλο μέρος της κτηνωδίας. Πραγματικά πάντως στις κιθάρες έχει γίνει πολύ καλή δουλειά.
Εν κατακλείδι είναι ένας δίσκος που θα τον ευχαριστηθείς και θα περάσεις πολύ ωραία. Καλοπαιγμένος και δυνατός. Ελπίζω στον επόμενο να επανακάμψουν σε καφρίλα.
Ως εκ τούτου…
6,8/10
