Κάθε μέρα έλεγα να ξεκινήσω να γράφω και κάθε μέρα το άφηνα στην άκρη.. Κι αυτό γιατί, κάθε μέρα έμπαινα και άκουγα το νέο τους άλμουμ και χανόμουν στην μουσική τους, στην μελωδία τους, στο ταξίδι τους, στην ατμόσφαιρα τους.....Στην καταιγίδα τους... Saturnus....
Απλά.. Οπότε.. Το βάζεις να παίζει....Και.... Το αφήνεις.. Αφήνεις να μιλήσει απο μόνο του.. Δε χρειάζεται να πεις κάτι... Ίσως πάλι τίποτα... Αυτό.. Τίποτα... Συναίσθημα και ταξίδι.. Χάσιμο στον εσωτερικό σου κόσμο.. Βαθιά μέσα σου.. Στα άδυτα του εαυτού σου.. Στα απύθμενα, χαοτικά σου βάθυ.. Και το αφήνεις να ξεβράσει ότι πιο σκατόψυχο υπάρχει εκεί μέσα.. Να σε αδείασει.. Να σε αφήσει ως ένα κενό κέλυφος.. Ως ένα άδειο σκεύος.. Να βγάλει στην επιφάνεια ότι έχεις κρύψει και ότι έπρεπε να θάψεις και ξεχάσεις..
Ναι.. Αυτό μου έρχεται στον νου ακούγοντας το ξανά και ξανά.. Τρομερές μελωδίες μέσα και αρμονίες με τα πλήκτρα να δίνουν πραγματικά την αίσθηση , ότι βρίσκεσαι σε μια ανταριασμένη θάλασσα, ταξιδεύοντας στο άγνωστο.. Σε κύμματα φουσκωμένα αλλά ταυτόχρονα ήρεμα.. Απο εκείνα τα ταξίδια - βόλτες που παίρνεις το αμάξι και απλά πας.. Πας όπου σε βγάλει..
Μπορούμε να σχολιάζουμε για ώρες και να παρουσιάζουμε τέτοιες εικόνες.. Αλλά.. Αυτό, είναι η μουσική πολλές φορές... Άλλωτε ποιό έντονες, άλλωτε όχι.. Όταν όμως γίνεται επίκληση στο συναίσθημα το μυαλό γεννά εικόνες... Προκαλεί τις αναμνήσεις..
Κολόνια που κρατά χρόνια τώρα καθώς οι φίλοι μας Δανοί απο δω έρχονται πίσω στο 1993 σε ύφος melodic doom/death metal, έχοντας στην φαρέτρα τους 5 εξαιρετικά και άκρως δυνατά άλμπουμ μέχρι τώρα με το 5ο να είναι μαζί μας εδώ και σχεδόν έναν μήνα..
Πέρασε καιρός η αλήθεια είναι απ την τελευταία τους δουλειά, καθώς πρέπει να πάμε πίσω στο 2012 , εκεί που μας έδωσαν το επίσης πολύ καλό Saturn in Ascension , ενώ, η αμέσως επόμενη δουλειά τους ήταν το ΕΡ του 22, το The Lighthouse Session .. Τρια single εντός του 23 προδρόμησαν το νέο δίσκο με πρώτο και καλύτερο το The Calling ,τραγούδι το οποίο έκανε τους φαν να τρίψουν χέρια..
Ποιος δεν έχει αγαπήσει κομμάτια όπως το All Alone, Christ Goodbye, The Fall of Nakkiel πχ..? Ακόμα και αν δεν ακούς αυτό το στυλ..
Όλο το άλμπουμ κομματιάζει.. Σε κομματιάζει....Κομμάτι..Κομμάτι.......Σα να μην πέρασε μια μέρα.. Ναι.. Πέρασαν εν μέρει 11 χρόνια αλλά, όπως όλα δείχνουν φαντάζει σαν χθες.. Έτοιμοι και με ορεξη για δουλειά και μουσική έρχονται με αγάπη απέναντι στο κοινό τους και προσφέρουν έναν άρτιο δίσκο .. Η όλη μαγεία βέβαια είναι ο φυσικός ήχος της βροχής, του ανέμου και της θάλασσας που σε καθηλώνει.. Σε ταξιδεύει.. Σε μαγεύει.. Όπως οι σειρήνες του Οδυσσέα. Σε τραβάνε για λιμάνια ξένα... Για θάλασσες ξεχασμένες....
Το ένα τραγούδι πιο τέλειο του άλλου να παίρνει αρμονικά και ρευστά την σκυτάλη και να την δίνει στο επόμενο κι εσύ σαν έρμαιο το βάζεις ξανά απ' την αρχή και χάνεσαι ξανά και ξανά στο μουσικό μεθύσι.. Δε ξέρω ποιό θα ήταν το τραγούδι που θα διάλεγα ως τοπ.. Θα έλεγα όλα.. Ίσως να ξεχώρισα λίγο παραπάνω το Even Tide...Ουφ... Ανάσα... Να βγω στην επιφάνεια πριν..Να βυθιστώ....Και... Πάμε, να αφήσουμε τα πλήκτρα και το βιολί να σε καταβάλουν.. Τόσο κατατονικό.. Καταθλιπτικό .. Βαρύτονο.. Έντονο.. Σε κάνει να θες να γονατίσεις μπροστα στα λάθη σου , να τα μελετήσεις, να αδειάσεις και να βρεις την δύναμη μέσα σου να εξιλεωθείς.. Να ζητήσεις συγχώρεση... Να εξιψωθείς.. Κι αφού φτάσεις στα ανώτατα επίπεδα, επιτέλους, να γαληνέψεις.. Να ηρεμήσεις.. Ναι.. Αυτό θα έλεγα ότι είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου...
Για λίγο με πήγε στο τελευταίο άλμπουμ των My Dying Bride στο κομμάτι Your Broken Shore..Λίγο Draconian..Novembers Doom αρκετά, κατά πολύ κιόλας...Κατάθλιψη..........Στο κομμάτι The Calling απ την άλλη μου ήρθε κάτι στη εισαγωγή απο Insomnium.. Όπως και να έχει οι Saturnus έχουν έναν μοναδικό, ξεχωριστό ,χαρακτήρα στα τόσα χρόνια πορείας τους .. Αυτές οι ωραιές κλασικές εναλλαγές των φωνητικών απο brutal σε clean που σε πηγαίνουν μια στον Τάρταρο και μια στα Ηλύσια Πεδία και τούμπαλιν.. Άλλωστε γι' αυτο τους αγαπάμε..
Αν μπορούσα να τους βάλω 20 θα τους έβαζα 200 ως βαθμολογία....Αλλά ας όψεται...
Μπες άκουσε το, μη διστάσεις και άφησέ το να σε παρασύρει.. Άκουσέ το όμως με ακουστικά... Να σε κατακλύσει.... Δε θα χάσεις.. Είμαι σίγουρος ότι θα το βάλεις ξανά απ' την αρχή.. Και όταν μπεις να διαβάσεις , ταυτόχρονα άκουγέ το...Βάλε το Even Tide.. Για να καταλάβεις το βαθύ νόημα των όσων γράφτηκαν... Με άγαπη.. Panos Samael..
Βαθμολογία
10/10
Bandcamp https://saturnus-official.bandcamp.com/
Facebook https://www.facebook.com/saturnusofficial
