Aνελέητος, καταιγιστικός, οργασμικός... θα μπορούσα να γράφω όλη την κριτική μόνο με κοσμητικά επίθετα για το 4ο full length των Ιταλών brutal deathsters Devangelic, "Xul", και δεν θα τελείωνα. Αλλά ας τα πιάσουμε απ την αρχή.
Με το καλημέρα ο δίσκος σε βάζει στα βαθιά και σε πνίγει σε μια θάλασσα απο τρυκιμισμένα, τσιμεντωμένα riffs και λυσσασμένο blastbeat που έχεις πολλά χρόνια ν ακούσεις. Δεν μιλάμε απλά για γρήγορες κιθάρες και υπερταχύτατο drumming.
Μιλάμε για όλο το πακέτο του δίσκου που στα "σκάει" απο παντού. Bασικά και μόνο το γεγονός οτι σε πάει καρφί στην πρώτη θειϊκή περίοδο των Nile, και ειδικά στο έπος των επών "Black Seeds Of Vengeance" αυτό τα λέει όλα πιστεύω.
Όλος ο δίσκος έχει αυτήν την ανατολίτικη, αιγυπτιακή-μεσοποτάμια αισθητική, τις ανάλογες ατμόσφαιρες και φυσικά τα ανάλογα riff, τις ογκώδεις κιθάρες, το πολυβολοειδές drumming, τις παύσεις προς πιο τσιμεντοειδή αργά riff γεμάτα απο τρελές δίκασες και τα φωνητικά στον υπερ-brutal βαθμό να είναι πιστά στην σχολή των Sanders, Lindmark.
Mην ξεχνάμε άλλωστε πως το ίδιο λαρύγγι καταπίνει τα μικρόφωνα και στους Antropofagus. Η παραγωγή είναι στο ύφος του δίσκου, και πραγματικά αν κάποιος έχει δυσαρεστηθεί απο την πορεία των Nile απο το "Αt The Gate of Sethu" και μετά, τότε εδώ θα βρεί τους πανάξιους συνεχιστές τους.
Όλα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν την φάση των Nile όλη την δεκαετία των '00s και τους είχαν στην κορυφή είναι εδώ. Tech παίξιμο, groove σημεία, τέρμα brutal φωνητικά, και ανατολίτικες ατμόσφαιρες. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να το θεωρήσω "φτηνή αντιγραφή" ή "copy-paste". Το "Xul" είναι για μένα όπως θα έπρεπε να ηχούν οι Αμερικάνοι πριν αρχίσουν να στερεύουν απο ιδέες.
Εν κατακλείδι ο δίσκος είναι ένα τεράστιο ΝΑΙ απο μένα, χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις. Κορυφαίο brutal death της χρονιάς; Θα δείξει...
Ως εκ τουτου...
Bαθμολογία:
9/10
Bandcamp https://devangelic.bandcamp.com/album/xul
Facebook https://www.facebook.com/devangelic.official
