Εντάξει.. Τι να λέμε τώρα.. Απλά βάζεις το παρακάτω άλμπουμ να παίζει και κάθεσαι να απολαύσεις ταξίδι στις ατμόσφαιρες και στα σκοτάδια..
Να φτιάξει εικόνες το μυαλό σου.. Να χωθείς σστα απύθμενα κι ατέρμονα κανάλια της θλίψης και της μοναξιάς.. Βουτιά στην κατάθλιψη.. Και με το πέρας να σηκωθείς έτοιμος για την κάθε δυσκολία κι εμπόδιο..
Όπως λίγο πολύ γνωρίζετε όλοι εδώ μέσα είμαι μελωδιάκιας και λάτρης της ατμόσφαιρας.. Περίμενα λοιπόν πως και πως να βγει το άλμπουμ και να κάτσω να το απολαύσω όπως έπρεπε.. Φυσικά μιλάω για τον νέο δίσκο των αγαπημένων και δικών μας παιδιών Ocean of Grief.
Μια μπάντα η οποία για όσους δε ξέρουν εκεί έξω, μας ήρθε το 2014 απ΄την Αθήνα σε ύφος melodic doom/death metal και η οποία τολμώ να πώ πώς κέρδισε με το καλημέρα τα βλέμματα του κοινού.. Και δικαίως θα τόνιζα, για πολλούς λόγους.. Ίσως γιατί στο συγκεκριμένο στυλ δεν υπάρχουν πολλές στην ελληνική σκηνή , οπότε αν σκάσει κάτι καλό, καλή ώρα, θα το πάρουμε γρήγορα γραμμή.. Πόσο μάλλον αν είσαι και τύπος που ακούει κάτι τέτοια..
Αλήθεια , αν δεν έχετε ακούσει κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και δώστε λίγο χρόνο να ακούσετε ότι έχουν βγάλει μέχρι τώρα.. Αξίζει..
Μέχρι τώρα μας έχουν προσφέρει ένα ΕΡ το 2016, το Fortress of My Dark Self το οποίο θερίζει και το οποίο ήταν η δουλειά που με την οποία τους έμαθα, ενώ το πρώτο τους άλμπουμ σκάει 2 χρόνια μέτα με τίτλο "Nightfall's Lament".. Έτσι για να σας βάλω λίγο στο κλίμα..
Φέτος, και συγκεκριμένα στις 3 Μαρτίου οι Οcean of Grief ήρθαν και μας πρόσφεραν απλόχερα το δεύτερο πόνημά τους με τίτλο "Pale Existence" δια μέσω της Personal Records ..
Ένα πραγματικά γεμάτο άλμπουμ και ακούραστο με μεγάλα μεν κομμάτια αλλά πλούσια με ωραίες αλλαγές.. Γενικότερα θα έλεγα πως ο χρόνος θα κυλήσει γρήγορα βάζοντάς το κάποιος να παίξει.. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απο τις μπάντες που καθιέρωσαν το είδος και που οι Ocean of Grief έχουν ως βασικές επιρροές, βλ. Saturnus, Draconian, Swallow the Sun κλπ.
Θα έλεγα μάλιστα πως εδώ οι Ocean of Grief μπλέκουν και στα φωνητικά μονοπάτια του funeral doom death με σαφείς επιρροές απο Evoken και Eye of Solitude ενώ το ίδιο συμβαίνει και όσον αφορά τις τρομερές καταθλιπτικές ατμόσφαιρες που γεμίζουν τον χώρο μεταφέροντας σε σε σκοτεινά στοιχειωμένα δάση και τόπους μυστηρίου..
Ίσως αυτό που θα ήθελα εγώ σαν ακροατής και αυτό που θα πρόσθετα είναι να σκάνε γυναικεία φωνητικά κάπου στο ενδιάμεσο η να πέφτουν οι τόνοι και να βγαίνει κάτι καθαρό και μελωδικό στα φωνητικά.. Θεωρώ πως θα πρόσδιδε μια άλφα κάποια παραπάνω ένταση και συναίσθημα..
Τα προσωπικά μου γούστα όμως δεν αναιρούν επ ουδενί την ποιότητα των μουσικών και φωνητικών που σέρνονται σαν βαρύς και ασήκωτος παγετώνας προς τον ωκεανό της θλίψης -για να κάνω έτσι και μια μεταφορική απεικόνιση του ονόματός τους στο ηχητικό αποτέλεσμα του δίσκου.
Σε κάθε περίπτωση οι Ocean of Grief με το δεύτερό τους άλμπουμ δείχνουν πως μπορούν άνετα να σταθούν στο πλαϊ των μεγάλων ονομάτων του είδους και παρουσιάζονται ως η μεγάλη δύναμη της Ελλάδας στον χώρο μαζί με τους Immensity και τους On Thorns I Lay. Eντρυφήστε άφοβα καταθλιπτικοί μελωδιάκηδες!
Βαθμολογία:
8/10
Bandcamp https://oceanofgrief.bandcamp.com/
Facebook https://www.facebook.com/oceanofgriefgr
