ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ DEATH METAL: 1991 - 30 χρόνια απ την σημαντικότερη χρονιά του είδους. Μέρος Α

1991.Μια χρονιά ορόσημο για τον πλανήτη. Είναι η χρονιά που στη διάρκειά της συνέβησαν κοσμοιστορικά γεγονότα που καθόρισαν την μοίρα του πλανήτη επι μια δεκαετία τουλάχιστον.

Από την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, έως τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου και την διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως στο τέλος της χρονιάς, η χρονιά αυτή σηματοδοτείται από ακριβώς αυτή την τελεολογικής φύσεως λέξη: «Διάλυση». Διαλύθηκε ένας ολόκληρος κόσμος τουλάχιστον με την μορφή με την οποία ήταν γνωστός για σχεδόν μισό αιώνα.

Η πλάκα είναι ότι δεν είχαμε μεγάλες ανακατατάξεις μόνο στην γεωπολιτική σκακιέρα του πλανήτη. Λες και κάποιο μαγικό χέρι είχε πάρει φόρα και τα άλλαζε όλα παντού: Μόδες, συνήθειες, μουσικές…

Ειδικότερα στην μουσική που μας ενδιαφέρει στο εν προκειμένω αφιέρωμα, οι αλλαγές στον χώρο του heavy metal ήταν τεκτονικές. Με το που μπήκε η δεκαετία, μια ολόκληρη σκηνή που καθόρισε τον ήχο στα ‘80s εξαφανίστηκε. Μιλάω φυσικά για το glam/hair/aor/sleaze -πέστε το όπως θέλετε-. Εν μια νυκτί make up, hairspray, gel, mousse, και λοιπά είδη κομμωτηρίου πετάχτηκαν στα σκουπίδια, οι φράντζες μάκρυναν και συνάντησαν ξανά και τα υπόλοιπα μαλλιά, και η mainstream μουσική συνάντησε τις ζακετούλες απ το Seattle…

Mέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό αλλαγών, κάπου αλλού στις Η.Π.Α., σε ένα μέρος ζεστό, υγρό και βαλτώδες, στον deep south (ντηπ για ντηπ μιλάμε), οι βάλτοι έβραζαν, έκαιγαν και ήταν έτοιμοι να εκραγούν. Λίγα χρόνια νωρίτερα η ατμόσφαιρα εκεί κάτω στην Florida είχε υπερθερμανθεί και εξ αιτίας αυτού του πράγματος, οι κιθάρες πήραν φωτιά, τα ντραμς μπούκωσαν και σκάγανε σαν οβίδες και τα μπάσα τραντάζανε σαν σεισμός 8 Ριχτερ. Όλα αυτά λόγω της γεννήσεως ενός νέου είδους μουσικής, του πιο ακραίου είδους μουσικής που είχε ακουστεί ποτέ από ηχεία στερεοφωνικού ηχοσυστήματος.

Το μουσικό αυτό είδος βγήκε κατευθείαν από τα σπλάγχνα του heavy metal και πιο συγκεκριμένα απ το πρωτότοκο παιδί του, το thrash metal. Προέκυψε κυρίως από δυο συγκροτήματα τα οποία δεν ήταν καν από την Florida. Μάλιστα το ένα δεν ήταν καν από τις ΗΠΑ. Μιλάμε φυσικά για τους Possessed από το Σαν Φρανσίσκο (βλ.Bay Area) και για τους Hellhammer/Celtic Frost από την Ζυρίχη της Ελβετίας.

Aυτά τα δυο συγκροτήματα λοιπόν, μαζί με τις διδαχές του πρώτου δίσκου των Venom από την Αγγλία, του κατασκότεινου και μοχθηρού “Welcome to Hell”, και σε συνδυασμό με την επέλαση του thrash metal την τριετία 1984-87, συνέβαλαν καθοριστικά –μέσα από την ακόρεστη δίψα για ολοένα και πιο ακραίους στίχους, σκοτεινές ατμόσφαιρες και θανατερά ουρλιαχτά- στο να γεννηθεί το death metal. Το θέμα όμως ποιό ήταν; Οτι μουσικά το ζητούμενο δεν ήταν η ταχύτητα -ήταν αλλά οχι σε τόσο κρίσιμο ποσοστό όσο στο thrash που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του- αλλά η βιαιότητα και η κτηνωδία στους στίχους και το προστιθέμενο βάρος και όγκος στο ηχητικό αποτέλεσμα. Οπότε οι κιθάρες μπούκωσαν απο την παραμόρφωση και το μπάσο με τα ντραμς συνδυάστηκαν έτσι που να βγαίνει o μεγαλύτερος δυνατός όγκος στα ηχεία. Το κυριότερο βέβαια όμως νέο ουσιώδες χαρακτηριστικό και ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το thrash τουλάχιστον, ήταν ότι τα τσιρίγματα και τα ουρλιαχτά που έβγαιναν από τα μικρόφωνα των thrash metal τραγουδιστών, μετατράπηκαν σε αβυσσαλέους βρυχηθμούς που ακούγονταν σαν κινητήρες νταλίκας που την οδηγάνε λιοντάρια που βρυχώνται.

Οι πρώτοι λοιπόν σπόροι φυτεύτηκαν την περίοδο 1984-1987. Και οι σπόροι ήταν τα τα πρώτα EP των Hellhammer/Celtic Frost “Apocalyptic Raids” και “Morbid Tales”. Το δέντρο βλάστησε αμέσως γιατί το έδαφος μέσα από το «φρεζάρισμα» που είχαν κάνει τα thrash συγκροτήματα ήταν γόνιμο. Το 1985 δε, βρέθηκε και ο νονός του: Oι Possessed. Kαι το όνομα αυτού; Death Metal! μέσα από το τελευταίο κομμάτι των Possessed, έρχεται το ρεφραιν και οι στίχοι στο τελευταίο κουπλέ να το διατρανώσουν:

“Now we take over, and rule by Death Metal

[….]

So scream out in fright
Death Metal came in the wind”

Death Metal
Death Metal

(Possessed - Seven Churches 1985)  

      (Hellhammer - Apocalyptic Raids EP 1984)

  (Celtic Frost - Morbid Tales EP 1984)

...τραγουδάει λυσσασμένα ο Jeff Beccera μέσα από το θηριώδες ντεμπουτο αλμπουμ “Seven Churches”. Και δυο χρόνια αργότερα ο κορμός πήρε σχήμα υπο την δημιουργία των πρώτων αμιγώς death metal  δίσκων death metal . O Chuck Schuldiner και το πνευματικό του παιδί, οι Death, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους αλμπουμ με τίτλο “Scream Bloody Gore” με τα γρυλίσματα του Chuck να στέλνουν πολλούς για τσαϊ αναρωτόμενους ‘’τι σύνέβη τώρα’’. To έτερο μεγάλο shock ήρθε με την κυκλοφορία του πρώτου αλμπουμ των Necrophagia, "Season of the Dead". Πνευματικό παιδί του Killjoy η εν λόγω μπάντα είχε κάνει την εμφάνισή της λίγα χρόνια πριν και είχε πέσει με τα μούτρα στο ψητό, δηλ. στους splatter στίχους και στην gory θεματολογία ανοίγοντας νέους στιχουργικούς ορίζοντες.

(Necrophagia - Season of the Dead 1987)     

   (Death - Scream Bloody Gore 1987)

 Αυτό που είχε συμβεί τι ήταν; Απλά μέσα σε 3 χρόνια (από 1987 ως το 1990), η πιτσιρικαρία της περιοχής υπο την επιρροή όλων των προαναφερθέντων και ειδικά του “Scream Bloody Gore”, ενώθηκε σε διάφορα συγκροτήματα και ξεκίνησαν πρόβες, οι πρόβες έφεραν τα πρώτα demos και το tape trading μαζί με τις συνεχόμενες εμφανίσεις σε μπαράκια και live-αδικα διέδωσαν σαν φωτιά το νέο είδος. Η πλάκα όμως είναι ότι κανείς τους δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι λίγο-λίγο σχηματιζόταν ένα νέο μουσικό είδος. Γιατί πολύ απλά όλα αυτά τα συγκροτήματα ξεκίνησαν σαν thrash metal μπάντες. Παίζανε πολύ γρήγορα και ουρλιάζανε χωρίς αύριο μέσα από τα διδάγματα των Slayer (κυρίως), των Metallica, των Exodus, των Venom και των Kreator. Ήρθαν όμως οι Necrophagia και ο Chuck Schuldiner και απλά πέρασαν την σατανική και σκοτεινή θεματολογία σε άλλο επίπεδο όπου εδώ πλέον μιλάγαμε για zombies (Zombie Ritual-Insane for Blood), εντόσθια (Regurgitated Guts -Mental Decay) και φέρετρα (Open Casket) όπου την τιμητική τους πλέον είχαν ο θάνατος, τα νεκροταφεία και οι ιστορίες τρόμου.

Ανάλογη όμως κινητικότητα παρατηρήθηκε και πιο βόρεια, στην περιοχή της Νέας Υόρκης όπου είχαμε κι εκεί έναν αναβρασμό δημιουργίας συγκροτημάτων με σαφή death προσανατολισμό και μάλιστα πιο ακραίο ηχητικά απ τους Φλοριδιανούς συμπατριώτες τους. Την διετία 1988-1990 αποκρυσταλλώθηκαν τα 3 από τα 4 συγκροτήματα που έμελλε να αλλάξουν για πάντα τον death metal ήχο ως σκηνή της Νέας Υόρκης. Cannibal Corpse, Immolation και Suffocation ήταν πανέτοιμοι να συγκλονίσουν τον ακραίο ήχο.

Το ίδιο συνέβη και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού στην Γηραιά Ήπειρο. Όχι σε τόσο μεγάλη έκταση αλλά εξίσου επιδραστικά λόγω της διαφοράς ήχου και μουσικής κληρονομιάς. Εδώ κυριάρχησαν 3 σχολές: Η Βρετανική, η Σουηδική και η Ολλανδική.

Ειδικά οι Άγγλοι φίλοι μας επηρεάστηκαν και από την ταυτόχρονη δημιουργία ενός άλλου κάφρικου και βαβουριάρικου είδους, του Grindcore. Tο είδος αυτό έβγαλε μπάντες-σημαίες στην Βρετανία όπως οι Napalm Death και οι Carcass οι οποίες όμως αργότερα κυκλοφόρησαν και αμιγώς death metal δίσκους (και όχι ότι κι ότι δίσκους, αλλά δίσκους που δημιούργησαν σχολές). Πέραν αυτών το βάρος της δημιουργίας του death metal ήχου στην Βρετανία το σήκωσαν οι Bolt Thrower, οι Benediction και οι Cancer. Λίγο πιο πάνω από τα Midlands όμως είχαμε και την δημιουργία μιας μπάντας που ναι μεν ξεκίνησε σαν death metal, η πορεία της όμως και η επιδραστικότητα της στον χώρο ξεπέρασε τα στεγανά του. Είναι φυσικά οι Paradise Lost.

  (Napalm Death 1989)

  (Bolt Thrower 1988)

Η δε Σουηδική σχολή δημιουργήθηκε χάρη στον ιδιάζον ήχο της κιθάρας, τον λεγόμενο buzz-saw (ονομάστηκε έτσι γιατί ακουγόταν σαν σμήνος από μέλισσες), και ανακαλύφθηκε κατά τύχη μέσα από αλχημείες στα όργανα και τους ενισχυτές κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του demo των Nihilist (μετέπειτα Entombed), συγκεντρώθηκε γύρω από τα Sunlight Studios στην Στοκχόλμη και αποτελούνταν από τους Nihilist/Entombed, Carnage/Dismember, Grave και Unleashed και δημιούργησε εκεί –πλήν των Unleashed-  τα πρώτα παντοτινά διαμάντια του σουηδικού death ήχου, αυτού που πλέον συνηθίζεται να αποκαλούμε “Old school Swedish death metal”. Θα ήταν όμως τραγική παράλειψη να μην κάνουμε και μια αναφορά στην γειτονική Φινλανδία που την ίδια εποχή γνώρισε μια εξίσου μεγάλη ανάπτυξη στον death metal ήχο με σαφώς πιο doomy και βαριά κατεύθυνση όμως σε σχέση με τους Σουηδούς συναδέλφους τους. Με μπάντες όπως οι Demigod, Convulse, Demilich, Abhorrence, Depravity, Purtenance και φυσικά τους Amorphis και Sentenced οι οποίοι αν και ξεκίνησαν εντελώς κάφροι και βόρβοροι στην πορεία μαλάκωσαν αρκετά και αργότερα στράφηκαν σε άλλα μουσικά μονοπάτια. Δεν πάυει όμως η συνεισφορά τους -ειδικά με την δημοτικότητα που απεκτησαν αργότερα- να θεωρείται άκρως κεφαλαιώδης. 

 (Entombed 1990    (Carnage 1990)

  Η Ολλανδική τέλος, πήρε πολλά στοιχεία απ τους Αμερικάνους κάφρους και μπόλιασε το είδος με περισσή βαρβαρότητα και κτηνωδία. Την αρχή την έκαναν εδώ οι Thanatos και ακολούθησαν από κοντά οι Asphyx, οι Pestilence, οι Gorefest και οι Sinister.

 (Thanatos 1990) 

   (Pestilence 1989)

 Έτσι λοιπόν μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια (1987-90) έχουμε την σχηματοποίηση 5 μεγάλων κέντρων στον χώρο του death metal. Στις ΗΠΑ εξάλλου είχαμε και εδώ την δημιουργία Grindcore σκηνής όπου και επηρέασαν τα μέγιστα στην διαμόρφωση του death ήχου και έδωσαν ώθηση για δημιουργία μιας ολόκληρης σκηνής, της death/grind σκηνής που αργότερα θα βγούνε σπουδαίες μπάντες απο αυτήν. Οι πιο επιδραστικές grindcore μπάντες στις ΗΠΑ ήταν οι Repulsion, οι Terrorizer και οι Impetigo.  

 (Repulsion - Horrified 1989) 

   (Impetigo - Ultimo Mondo Cannibale 1990)

  (Terrorizer - World Downfall 1989)

 O μεγάλος χαμός όμως της Florida ξεκίνησε εντελώς τυχαία, από την μίξη και το mastering ενός thrash μεν δίσκου αλλά με τόσα death στοιχεία που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη συγκεκριμένη σχολή. Κι αυτό λόγω της ενασχόλησης με την μίξη του, ενός ανθρώπου που έγινε θα λέγαμε το «πέμπτο» ή «έκτο» μέλος των συγκροτημάτων που ανέλαβε να καθοδηγήσει τα κανάλια της κονσόλας. Μιλάμε φυσικά για το "Beneath the Remains" των Sepultura από την Βραζιλία που με την κυκλοφορία του έφερε τα πάνω κάτω. Kι αυτό γιατί συνδύασε τόσο αρμονικά τις thrash ταχύτητες και καταβολές με την κτηνωδία και την βιαιότητα του νεοεισερχόμενου τότε death ήχου με τρόπο μοναδικό. Γι αυτό και θεωρείται δίσκος-γέφυρα ή δίσκος-διακλάδωσης των δυο ακραίων μουσικών ειδών. Την περίοδο εκείνη μάλιστα εμφανίστηκαν κι άλλα παρόμοια συγκροτήματα που "πάντρεψαν" τα δυο αυτά μουσικά ρεύματα καθώς το ένα ερχόταν με φόρα και το άλλο σιγά σιγά παρέδινε τα ηνία. Τέτοιες μπάντες ήταν οι Sadus, οι Incubus, οι Morbid Saint, οι Nocturnus και οι Atheist με τους Sadus τους Nocturnus και τους Atheist να εντάσουν και πολλά πολύπλοκα και πιο δυσκολόπαιχτα στοιχεία στο παίξιμό τους, πράγμα που οδήγησε παρακάτω στη δημιουργία του λεγόμενου progressive ή technical death metal.  Αυτό όμως για το οποίο έσπευσαν όλοι να πάρουν τηλ. τον Max Cavalera ήταν για να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο τύπος που τόσο μαεστρικά είχε μιξάρει τον ήχο τους και είχε δώσει αυτόν τον ογκώδη ήχο στις κιθάρες και τα ντραμς, και φυσικά πού ακριβώς ήταν τα Morrisound Recording Studios στην Τampa της Florida.

 (Sepultura - Beneath the Remains 1989) 

   (Sadus - Illusions 1988)

  (Incubus - Serpent Temptation 1988)   

 Mε το που έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες όλοι άρχισαν να ψάχνουν τον Scotty και να κάνουν ουρές περιμένοντας να τους αναλάβει για την ηχογράφηση του ντεμπούτου τους. Ποιος ήταν ο Scotty; Μα φυσικά ο ένας και μοναδικός Scott Burns που σαν άλλος Μίδας ότι του έδιναν γινόταν ηχητικό χρυσάφι στα χέρια του. Ξεκίνησε σαν ηχολήπτης και η πρώτη του δουλειά ήταν να κάνει το engineering για το δεύτερο αλμπουμ των Death “Leprosy”. Ήρθε μετά και το μιξάρισμα του “Beneath…” και οι εταιρείες που αναλάμβαναν τα συγκροτήματα και ειδικά η Roadrunner, έστελναν τα συγκροτήματα πακέτο σε αυτόν.

 (Scott Burns 1990)

Έτσι λοιπόν η φήμη των Morrisound και του Scott Burns εξαπλώθηκε και μέσα σε 2 χρόνια (1988-1990) το death metal άρχισε να γιγαντώνεται και να αναπτύσσεται ραγδαία μέσα από μνημειώδη ντεμπουτα και δεύτερες ή τρίτες δουλειές που ακόμα τις ακούμε με ανατριχίλα. Aπο το πρώτο αβυσσαλέο γκραούλιασμα του John Tardy των Obituary στο “Slowly We Rot” έως την grind κιμαδομηχανή του “World Downfall” των Terrorizer και από την blastbeat ονείρωξη του “Altars of Madness” των Morbid Angel –όπου ήταν και το μοναδικό συγκρότημα της παρέας στην Τampa που δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον Scott- έως την βλάσφημη επίθεση του ομώνυμου των Deicide, το death metal ήρθε για να βάλει τέλος στην πρωτοκαθεδρία του thrash και να πάρει την σκυτάλη στο τρέξιμο προς ακόμα πιο ακραίες μουσικές καταστάσεις. Η επόμενη χρονιά του 1991 προμυνηόταν καταιγιστική και ισοπεδωτική…Η τέλεια δισκογραφική καταιγίδα ήταν έτοιμη να ξεσπάσει!

Οι σπουδαιότερες Αμερικάνικες μπάντες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία και ανάπτυξη του death metal:

1. Slayer
2. Possessed
3. Death
4. Necrophagia
5. Repulsion
6. Master
7. Terrorizer
8. Morbid Angel
9. Malevolent Creation
10. Massacre
11. Deicide (Amon)
12. Obituary (Executioner)
13. Autopsy
14. Ripping Corpse
15. Cannibal Corpse

 Τα καλύτερα και σημαντικότερα αλμπουμ της εν λόγω περιόδου, αλμπουμ που καθόρισαν τον death metal ήχο είναι:

1. Possessed - Seven Churches (1985)
2. Celtic Frost – To Megatherion (1985)
3. Death – Scream Bloody Gore (1987)
4. Necrophagia - Season of the Dead (1987)
5. Pestilence – Consuming Impulse (1989)
6. Sepultura – Beneath the Remains (1989)
7. Morbid Angel – Altars of Madness (1989)
8. Entombed – Left Hand Path (1990)
9. Obituary – Slowly We Rot (1989)
10. Napalm Death – Harmony Corruption (1990)
11. Autopsy – Severed Survival (1989)
12. Bolt Thrower – Realm of Chaos: Slaves to Darkness (1989)
13. Atheist – Piece of Time (1990)
14. Deicide – Deicide (1990)
15. Cannibal Corpse – Eaten Back to Life (1990)

 (Celtic Frost - To Megatherion 1985) 

   (Morbid Angel - Altars of Madness 1989)

   (Pestilence - Consuming Impulse 1989)

   (Obituary - Slowly We Rot 1989) 

   (Autopsy - Severed Survival 1989)

   (Bolt Thrower - Realm of Chaos: Slaves to Darkness 1989)

   (Entombed - Left Hand Path 1990) 

   (Napalm Death - Harmony Corruption 1990) 

   (Atheist - Piece of Time 1990) 

   (Deicide - Deicide 1990) 

   (Cannibal Corpse - Eaten Back to Life 1990)