Παρακολούθησα τους τελευταίους μήνες αρκετές "One woman Band " του εξωτερικού και αναρωτιόμουν
αν θα βγει κάτι αντίστοιχο και εδώ στην εγχώρια σκηνή, και κάτι σαν να άκουσε την σκέψη μου και μου εμφανιστηκε ως δια μαγείας αυτός εδώ ο δίσκος
Η Μaria Βrkc εχει έδρα την Θεσσαλονίκη αλλά η καταγωγή της είναι από το Κιλκίς εκτός από την "Moonscar" έχει και μια άλλη μπάντα που ονομάζεται "ΜΕΛΙΝΟΕ" και έμαθα ότι ετοιμάζεται και για αυτήν.
Μπαντες όπως "DIMMU BORGIR", "Dark FORTRESS" είναι στα ακούσματα της αλλά και άλλες underground symphonic black metal. Το "Blood Moon" οπως έχει πει η Μαρία είναι επηρεασμένο από γκοθικ κουλτούρα και Vampiric Lore και ο δίσκος όντως ακούγεται μυστηριώδης με σκοτεινή ατμόσφαιρα. Μέσα από αυτήν την δουλειά μας δίνει το 100% της ψυχής της και κάποια προσωπικά βιώματα που τα αποτύπωσε θεωρώ επιτυχημένα.
Το άλμπουμ δεν ηχογραφήθηκε σε κάποιο στούντιο αλλά στο σπίτι της με πολύ καλό αποτέλεσμα ήχου θεωρώ, τα φωνητικά με την βοήθεια μιας φίλης της πήραν την κατάλληλη μίξη που ήθελαν.
Ο ήχος φτιάχνει ένα πολύ μυστικό κράμα και όλα τα όργανα ακούγονται καθαρά χωρίς να πλακώνει το ένα το αλλο. Η παραγωγή του δίσκου μας δείχνει οτι άμα έχεις αγάπη για αυτο που κάνεις, μπορείς και χωρίς τρελά μηχανήματα να φτιάξεις "παπάδες".
Τα τύμπανα καλπάζουν άλλοτε με γρήγορες ταχύτητες και άλλοτε πάνε με πιο αργές,με τα δίκασα να ομορφαίνουν και να παντρεύονται με τα κοφτερά και μελωδικά ριφς απίστευτα, και μαζί να έρχονται και να κουμπώνουν Τα "symphonic/gothic στοιχεία που ντύνουν τα κομμάτια μαγικά.
Σε κάποια σημεία συναντάμε groovy ήχους με breakdowns που σε προκαλούν για headbaging και εκεί φαίνεται ότι υπάρχει μια επιρροή από το "Puritania" των "DIMMU BORGIR" όπως και στην φωνή που ακούγεται κάπως μηχανική με γρέζι σκόπιμα, αλλά γενικά σε όλο το άλμπουμ η φωνή θερίζει με τα ποιο κραυγαλέα φωνητικά που βγάζουν ψυχή. Το μαύρο μουντο ηχόχρωμα της θλίψης είναι εκεί για να συνοδέψει ακούραστα τα πανέμορφα πλήκτρα που σε ταξιδεύουν και αυτα σε μέρη όπως στην Tρανσυλβανια, τα κιθαριστικά σόλο λιτά και σταθερά χωρίς υπερβολές δίνουν την μελωδία που αρμόζει.
Κάθε κομμάτι ξεκινάει με ωραίες εισαγωγές και έχει ωραία δομή καθώς προχωράει,και είναι ένα ντεμπούτο αξιοπρεπές όπου οι συνθέσεις συνεργάστηκαν όμορφα με μια μελαγχολική αίσθηση. Θα μπορούσα να βάλω λίγο παραπάνω σαν βαθμολογία αλλά θεωρώ ένα οχταρι είναι κομπλέ για τέτοια αρχή και φυσικά περιμένουμε σύντομα και νέες δουλειές της Μαρίας, που πιστευω ότι θα δώσουν ώθηση και σε άλλες γυναικείες παρουσίες να τολμήσουν να μπουν στο παιχνίδι της ελληνικής σκηνής ακόμα περισσότερο.
Βαθμολογία :
8/10
